Otrzymuję wiele pytań dotyczących korzystania z rekwizytów. Próbuję wyjaśnić, że rekwizyty nie są samą ścieżką, a jedynie pomocą w określonej sytuacji i okolicznościach. Ale ludzie chcą wiedzieć więcej. Czy jest dostępna literatura opisująca funkcje rekwizytów używanych w jodze Iyengara? - Jan
Odpowiedź dziekana Lernera:
Drogi Janie,
Joga Iyengara charakteryzuje się kilkoma cechami, przede wszystkim precyzją i wyrównaniem, synchronizacją póz, sekwencjonowaniem pozycji i wykorzystaniem rekwizytów. Używanie rekwizytów w Jodze Iyengara było jednym z owoców innowacyjnego geniuszu pana Iyengara. Przez wielu niezrozumiany był również przedmiotem kpin i żartów. Jednak dzięki dogłębnej pracy Iyengara z rekwizytami, ludzie w każdym wieku i ze względu na stan zdrowia mogą z łatwością wykonywać asany, a tym samym doświadczać mnóstwa korzyści z jogi.
Czy istnieje literatura opisująca funkcję rekwizytów? Nie żebym był tego świadomy. Istnieją niekomercyjne publikacje ze zdjęciami lub ilustracjami przedstawiającymi użycie rekwizytów, ale nie ma odniesienia opisowego. Przyjrzyjmy się jednak funkcji prop. Sposób użycia rekwizytu, czego się z niego nauczymy i sposób zastosowania tej wiedzy będzie zależeć od doświadczenia, dojrzałości i kalibru praktykującego. Dla kontuzjowanego ucznia rekwizyt może być wsparciem fizycznym lub psychicznym; dla dojrzałego studenta identyczny rekwizyt może być środkiem do wyrafinowanej penetracji pozycji i własnego bytu.
Dla uczniów z dolegliwościami lub ograniczeniami, używanie paska, podpórki lub bloku jest zbawczą łaską, która pozwala uczniowi na wykonywanie pozycji, których inaczej nie byliby w stanie zrobić - z pewnością nie klasycznie. Dzięki rekwizytom uczniowie cierpiący na choroby serca, problemy z oddychaniem lub problemy z szyją lub plecami mogą złagodzić cierpienie i rozpocząć leczenie. Ponieważ poprawiają się i mogą samodzielnie wykonywać pozy, rekwizyty można wyeliminować.
Wiele asan stawia nas twarzą w twarz z naszymi lękami. Perspektywa odwrócenia lub wygięcia do tyłu może być przerażająca dla ucznia. W takim przypadku rekwizyt może służyć do stawienia czoła, złagodzenia i przezwyciężenia strachu. Na przykład nauka wykonywania Sirsasany (stania na głowie) przy ścianie pomaga początkującemu uczniowi przezwyciężyć strach przed upadkiem. Kiedy strach opadnie, robienie Sirsasany przy ścianie pomaga w uzyskaniu potrzebnej stabilności, odpowiedniego ustawienia i wyrafinowanej równowagi - cech potrzebnych do wykonania pozycji niezależnie od ściany.
Rekwizyty wspierają również siłę w pozie. Wydłużenie czasu trwania w pozie rozwija fizyczną i psychiczną stabilność, równowagę i koncentrację. Kiedy pozostajemy w pozie, umysł wciąga do wewnątrz, niepotrzebne myślenie jest tłumione, a my doświadczamy większej obiektywności i pokory. Patanjali nazywa to citta prasadanam , czyli „nawet dystrybucją świadomości”. To prowadzi nas w wewnętrzną podróż ku Jaźni.
Podsumowując, używamy rekwizytów w jodze w zależności od okoliczności, sytuacji i dojrzałości praktykującego. Pomyśl o tym, jak stolarz używa niektórych narzędzi do prostych lub podstawowych zadań, a innych do wyrafinowanej, artystycznej pracy. Rekwizyty mogą być używane do leczenia kontuzji, wzmacniania ciała, usuwania zmęczenia z ciała i umysłu i zastępowania go lekkością i energią oraz rozwijania wdzięku, opanowania i zrozumienia. To, czego uczymy się dzięki wsparciu, możemy wykorzystać do udoskonalenia i ulepszenia klasycznego wykonywania pozycji i sposobu, w jaki żyjemy.
Certyfikowany instruktor Advanced Iyengar Dean Lerner jest współdyrektorem Center for Well-being w Lemont w Pensylwanii i prowadzi warsztaty w całych Stanach Zjednoczonych. Jest długoletnim studentem BKS Iyengar i przez cztery lata pełnił funkcję prezesa Iyengar National Association of the United States. Znany ze swojej zdolności do nauczania jogi z jasnością i precyzją, a także z ciepłem i humorem, Dean prowadził kursy szkoleniowe dla nauczycieli na Feathered Pipe Ranch w Montanie i innych miejscach.
