Prowadź sercem i obejmij wszechświat bhakti jogą i śpiewem kirtan.
Wielu z nas myśli o jodze jako zestawie ćwiczeń poprawiających fizyczne piękno i wytrzymałość, z okazjonalnymi krótkimi medytacjami rzucanymi w celu uspokojenia efektów. Ale to tylko niewielka część obrazu. A co z sercem? A co z wielkim i czasem burzliwym morzem ludzkich emocji?
Tysiące lat temu indyjscy riszi, czyli widzący, dali nam systemy jogi, aby doprowadzić nas do stanu harmonii, pokoju i ostatecznie zjednoczenia z Boskością. Ci starożytni jogini doskonale zdawali sobie sprawę z wielu warstw - fizycznych, umysłowych i emocjonalnych - które tworzą ludzkie zwierzę i stworzyli praktyki, aby przynieść światło całej istocie. Rozpoznawali emocje jako żywe i święte i widzieli je nie jako przeszkodę, ale jako wielką energię, która może doprowadzić nas do wyzwolenia. I dali nam bhakti jogę, jogę oddania, aby skierować tę energię i użyć jej jako pomostu, który przeniesie nas z powrotem do naszego źródła.
Istotą bhakti yogi jest poddanie się - ofiarowanie indywidualnej Jaźni wielkiemu oceanowi czystej świadomości. Bhakti yoga przenosi nas do sfery, w której rozróżniające cechy intelektu są bezsilne obok ogromnego oceanu uczuć. Bhakti dotyczy związku z wszechświatem, który jest tak szeroki, że obejmuje każdy kolor widma emocjonalnego. Tak więc w bhakti jodze prowadzimy sercem. Śpiewamy, tańczymy, gramy muzykę, piszemy wiersze, gotujemy, malujemy, kochamy się - wszystko w ramach naszego dialogu z Boskością.
Zobacz także Śpiewanie 101: 6 Rzeczy, które należy wiedzieć, jeśli nie „dostaniesz” kirtanu
Kirtan, praktyka intonowania imion lub mantr bogów i bogiń, jest prawdopodobnie najważniejszą techniką w bhakti jodze. Chociaż sama praktyka jest prosta, wewnętrzny proces, który stymuluje, jest rozległy i tajemniczy. Na zewnątrz śpiewamy tylko powtarzające się piosenki z prostymi melodiami i kilkoma sanskryckimi słowami. Staramy się odłożyć na bok nasze analityczne umysły i śpiewać z głębi serca. Próbujemy skierować wszelkie emocje, które odczuwamy, do piosenki.
Wtedy dzieje się magia: ściany zbudowane dawno temu runą. Rany, o których istnieniu nie wiedzieliśmy, zaczynają się goić. Na powierzchnię wychodzą długo zatopione emocje. Kiedy śpiewamy, zanurzamy się w niekończącej się rzece modlitwy, która płynie od narodzin pierwszych istot ludzkich. I w jakiś sposób bez wysiłku przechodzimy w stan medytacji, który tworzy bezpieczną przystań dla rozwoju kwiatu serca.
Kiedyś na obozie kirtanowym pewna kobieta powiedziała mi, że ma problemy ze śpiewaniem do tego niebieskiego boga i tej czterorękiej bogini. Ona i ja rozmawialiśmy przez chwilę o tym, jak uzdrawiająca praktyka kirtanu jest, jak ekspansywna i radosna może być. I zdałem sobie sprawę, że myśli i zrozumienie są nieistotne w porównaniu z doświadczeniem serca. Czasami, kiedy śpiewam, czuję obecność Radhy i Kryszny, Shivy lub Hanumana, a innym razem moje piosenki przenoszą mnie głęboko w moje własne serce, morze miłości, które jest moją duszą. Czasami w ogóle nie czuję nic duchowego.
Ale wiesz co? Nie ma to dla mnie większego znaczenia. Rozumiem, że mój umysł jest ograniczonym mechanizmem i że cudowne królestwo ducha może być zrozumiane tylko przez ducha wewnętrznego. Wierzenia mają pewną wartość. Ale dla mnie serce jest o wiele ważniejsze: jak mogę powiedzieć prawdę? Jak mogę być dobrym ojcem i mężem? Jak mogę mieć otwarte serce?
Zobacz także Brzmi bosko: Kirtan i Pop Crossover
Duszne wibracje Bhakti Jogi i Kirtanu
„Kto słucha muzyki, od razu czuje, że jego samotność jest zaludniona” - napisał poeta Robert Browning. I każdy, kto kiedykolwiek poczuł się smutny przez ulubioną melodię, wie dokładnie, co miał na myśli.
Od tysięcy lat ludzie używali dźwięków i wibracji, w tym muzyki, do relaksu, uzyskiwania dostępu do głębszych stanów świadomości i leczenia swoich ciał. Praktyki takie jak śpiewanie i gra na bębnach lub używanie tybetańskich mis do śpiewania i chińskich gongów medytacyjnych to tylko kilka przykładów. W nada jodze, jodze dźwięku, ludzkim głosie i klasycznych instrumentach indyjskich używa się jako drogi do samorealizacji, otwierającej kanały duchowe i harmonizującej ciało fizyczne. „Ostatecznym celem nada jogi jest samorealizacja poprzez połączenie się z anahata naada, nieporuszonym dźwiękiem wewnętrznym lub dźwiękiem naszej prawdziwej Istoty” - mówi Shanti Shivani, nauczyciel nada jogi, wokalista i uzdrowiciel dźwięku.
Niezależnie od tego, czy jest to śpiewanie mantry, czy śpiewanie do ulubionej płyty CD, dźwięk i muzyka mają moc zmiany nastroju, a może także zdrowia. Badania sugerują, że muzyka może mieć korzystny wpływ na zdrowie, od zmniejszania przewlekłego bólu po poprawę rekonwalescencji po udarze. „Wszystkie starożytne tradycje mówią, że jesteśmy dźwiękiem, jesteśmy częstotliwością” - mówi Shivani. „Zachodni naukowcy odkrywają, że starożytna wiedza jest poprawna”.
Zobacz także YJ Interview: Krishna Das Talks Chanting + Kirtan
