Somatics: The Yogas of the West

Jako praktykujący jogę wiesz z doświadczenia, że ​​joga sprawia, że ​​jesteś silniejszy, bardziej elastyczny, zdrowszy i bardziej świadomy. Ale możesz nie wiedzieć, że istnieje wiele zachodnich dyscyplin somatycznych - praktyk, które ćwiczą twój umysł i ciało poprzez ruch i dotyk - które mogą uzupełniać twoją jogę. Praktyki somatyczne mogą pomóc ci rozwinąć jeszcze większą świadomość określonych części ciała, znaleźć ulgę w bólu i pełniej zrozumieć, jak działa twoje ciało. Każda z tych dyscyplin jest inna, ale wszystkie oferują wspólne doświadczenie: większe połączenie z samym sobą poprzez integrację ciała i umysłu.

Technika Aleksandra

Najstarszą z tych metod opracował na przełomie XIX i XX wieku FM Alexander, aktor borykający się z chroniczną chrypką, która nie reagowała na leczenie. Po latach obserwacji Aleksander doszedł do wniosku, że jego problem wynikał z nawykowego niewłaściwego używania ciała - a dokładniej z nieprawidłowego ustawienia szyi, głowy i tułowia. Następnie opracował metodę nauczania, która pozwala klientom uświadomić sobie i uwolnić takie chroniczne wzorce napięcia.

Technika Alexandra reedukuje ciało z naciskiem na oddychanie, wydłużanie i poszerzanie tułowia oraz uwolnienie szyi. „Chodzi tak naprawdę o udoskonalenie kinestetycznego poczucia tego, jak wykorzystujesz siebie w działaniu” - mówi Rita Rivera, nauczycielka Alexander Technique z Santa Cruz w Kalifornii. Praktycy pracują z klientami wyciągniętymi na stołach zabiegowych, siedzącymi na krzesłach i wykonującymi proste codzienne ruchy. Praca praktyczna jest delikatna, a praktycy oferują również instrukcje werbalne. Nacisk nie jest on robi nową i inną akcję, ale pozwalając szyjka będzie wolny, głowa do uwolnienia, z tyłu w celu poszerzenia i kręgosłup, aby wydłużyć.

Technika Alexandra wymaga aktywnego udziału klienta. „Nie wystarczy, żebym po prostu postawił cię w lepszej sytuacji” - mówi Rivera. „Celem jest obudzenie nowej świadomości ciała”. Rivera mówi, że widzi podobieństwa między praktyką jogi a Techniką Aleksandra, ponieważ obie dotyczą udoskonalenia świadomości ciała i ruchu.

Centrowanie ciała i umysłu

Body-Mind Centering (BMC) zostało stworzone przez Bonnie Bainbridge Cohen, czerpiąc z jej doświadczeń jako tancerki i terapeuty zajęciowego oraz z wieloletnich studiów wielu podejść do ruchu i świadomości - w tym jogi, aikido, terapii tańcem, analizy ruchu Labana i reedukacja nerwowo-mięśniowa.

Dwie charakterystyczne cechy BMC to nacisk na rozwojowe wzorce ruchowe, które ewoluują w ramach dojrzewania człowieka oraz na intensywne, empiryczne badanie wszystkich systemów ludzkiego ciała. Bainbridge Cohen rozwinęła swoją pracę, zanurzając się głęboko w sobie, a następnie mapując swoje eksploracje; uczniowie jej metody uczestniczą w podobnych lekcjach „anatomii doświadczalnej”, gdy uczą się wyczuwać własne tkanki i tkanki swoich klientów. Praktycy pracują z klientami zarówno za pomocą praktycznych technik, jak i ucząc ich doświadczania własnego ciała od wewnątrz. Praktycy mogą również pomóc klientom ponownie połączyć się z podstawowymi wzorcami rozwojowymi ruchów, gdy którykolwiek z nich został ograniczony.

Według Michele Miotto, nauczyciela jogi i nauczyciela / praktyka Body-Mind Centering w Santa Cruz w Kalifornii, BMC uczy, że każdy układ ciała (np. Mięśnie, szkielet, płyny, organy) w wyjątkowy sposób inicjuje i wspiera ruch. Aby pomóc swoim uczniom w uzyskaniu większej świadomości swoich ciał, Miotto oferuje zajęcia jogi, które uwzględniają zasady BMC. Na tych zajęciach bada, w jaki sposób narządy zapewniają poczucie objętości i wewnętrzne wsparcie dla układu mięśniowo-szkieletowego. Na przykład, aby pomóc uczniom połączyć się z ich jelitami grubymi, aby mogli uwolnić się głębiej i poruszać się bardziej naturalnie, Miotto może użyć balonów z wodą jako rekwizytów do symulacji ruchu i jakości ich narządów.

Kontinuum

Założycielka Continuum, Emilie Conrad, mówi, że kładzie nacisk na „ciało jako proces, a nie formę ograniczoną”. Conrad wierzy, że nauki Continuum mogą pomóc nam zbadać wszystkie połączone ze sobą poziomy istnienia, od ruchu naszej najmniejszej komórki po to, co nazywa „dynamicznym przepływem istoty ludzkiej”, po większe grupy, takie jak społeczeństwo, planeta, i poza nią. Jak mówi Bonnie Gintis, osteopata i instruktorka Continuum z Soquel w Kalifornii: „Continuum to bardziej filozofia życia niż technika ćwiczeń”.

Ponieważ ciała w większości składają się z wody, Continuum podkreśla płynność. Oddech jest uważany za źródło wszelkiego ruchu. Tworzenie ruchów fal w ciele przy użyciu różnych oddechów i dźwięków jest ważnym elementem tej dyscypliny. Continuum może pomóc każdemu, w tym praktykującym jogę, uzyskać mobilność i płynność. Ponadto, ponieważ do Continuum można podchodzić tak delikatnie, może to być szczególnie przydatne w leczeniu bardzo poważnych urazów, takich jak uraz rdzenia kręgowego.

Feldenkrais

Moshe Feldenkrais był izraelskim fizykiem i czarnym pasem judo, który rozwinął swoją somatyczną pracę w celu rehabilitacji własnych kalekich kolan. Po wielu intensywnych badaniach i eksperymentach Feldenkrais doszedł do wniosku, że zwykłe rozciąganie i wzmacnianie mięśni nie jest najlepszym sposobem na przemianę ciała. Zamiast tego system nerwowy musiał zostać ponownie przeszkolony, aby wysyłać różne komunikaty do mięśni.

Przez dziesięciolecia Feldenkrais opracował nie tylko praktyczną metodę tego przekwalifikowania, ale także ponad 12 000 lekcji „świadomość poprzez ruch”, których można uczyć większe grupy. Poprzez powolne i delikatne poruszanie ciałem w najbardziej efektywny sposób, lekcje te pozwalają układowi nerwowemu nauczyć się nowych i lepszych nawyków ruchu i postawy.

„Feldenkrais jest znacznie mniej wymagający niż joga” - mówi Michael Curnett, praktykujący Feldenkrais w Santa Cruz w Kalifornii. Curnett uważa, że ​​studenci jogi czasami napotykają trudności w pozycjach jogi po prostu dlatego, że nie rozumieją, jak wykonać jedną z potrzebnych czynności - powiedzmy na przykład, że zmagają się ze staniem na głowie, ponieważ nie mogą unieść się przez kręgosłup. Ponieważ lekcje Feldenkraisa dzielą czynności na bardzo małe elementy i nie wymagają dużego wysiłku mięśniowego, mogą pomóc joginom nauczyć się integrować kręgosłup w ruchu po jednym kręgu na raz.

Hanna Edukacja somatyczna i joga somatyczna

Praktycy Hanna Somatic Education oceniają nawykową postawę klienta, a następnie przekwalifikowują system nerwowy, aby zapewnić łatwiejszą i skuteczniejszą postawę i ruchy. Jeśli Hanna Somatics brzmi podobnie jak Feldenkrais i technika Alexandra, to powinno. Jej założyciel, Thomas Hanna, budował na tych dwóch dyscyplinach. Kluczową koncepcją Hanny była amnezja czuciowo-ruchowa, „stan, w którym neurony czuciowo-ruchowe kory mózgowej utraciły pewną część zdolności kontrolowania wszystkich lub niektórych mięśni ciała”. Hanna uważała, że ​​amnezja czuciowo-ruchowa jest przyczyną „prawdopodobnie aż 50% przypadków przewlekłego bólu, na który cierpią ludzie”.

Hanna zidentyfikowała kilka sposobów przezwyciężenia tej amnezji. Preferował technikę, którą nazwał „pandykulacją”. Podczas pandykulacji klient „dobrowolnie kurczy mięśnie lub grupy mięśni wbrew grawitacji lub przeciw praktykującemu, a następnie powoli zmniejsza ten skurcz” - wyjaśnia wdowa po Hannie, Eleanor Criswell Hanna, która kontynuuje swoją pracę w Novato w Kalifornii. Według Criswell Hanna, rozciąganie mięśni po prostu wyzwala odruch rozciągania, który powoduje ich ponowne skurczenie; poprzez najpierw skurcz, a następnie wydłużenie mięśnia, pandykulacja przekwalifikowuje układ nerwowy do rozpoznawania całego zakresu dostępnych działań.

Hanna Somatic Education to sesje z certyfikowanym lekarzem, podczas których pacjent leży na stole. Criswell Hanna mówi, że przeciętny pacjent wymaga tylko trzech sesji; podkreśla, że ​​Hanna Somatic Education kładzie duży nacisk na to, byś stał się swoim własnym wychowawcą somatycznym - ponieważ to twoje własne ciało.

Criswell Hanna prowadzi również zajęcia z jogi somatycznej, łączącej Hanna Somatics i jogę. Zajęcia rozpoczynają się od ośmiu ćwiczeń somatycznych, o których Hanna mówi: „pozwalają osobie przejąć kontrolę nad mięśniami”. Podobnie jak w przypadku pandykulacji z praktykiem, nacisk kładzie się na napinanie poszczególnych mięśni, a następnie puszczanie ich. Każda pozycja jogi jest wykonywana powoli, po której następuje minuta głębokiego oddychania, samoświadomości i integracji. Zajęcia kończą się pranajamą, relaksacją prowadzoną w celu stworzenia pratyahary (wyciszenia zmysłów) oraz medytacją. Joga somatyczna nie koncentruje się na wykonywaniu ćwiczeń aerobowych lub wymagających mięśni. „To bardziej trening neurologiczny” - mówi Criswell Hanna.

Ortho-Bionomy

Ta delikatna, praktyczna metoda, wykonywana z klientem na stole do masażu, w dużym stopniu czerpie z zasad judo, japońskiej sztuki samoobrony, która kładzie nacisk na równowagę i dźwignię. Ortho-Bionomy zostało stworzone przez brytyjskiego mistrza osteopaty i judo Arthura Lincolna Paulsa, który połączył swoje zainteresowania filozofią buddyjską, homeopatią i intuicyjną pracą z ciałem z bardziej mechanicznymi technikami osteopaty Lawrence'a Jonesa.

Według Julie Oak, która praktykowała i nauczała przez 16 lat w San Francisco i Ashland w stanie Oregon, Ortho-Bionomy opiera się na założeniu, że w przypadku braku oporu organizm będzie dążył do równowagi. „Z fizycznego punktu widzenia sednem pracy jest rozluźnienie napiętych mięśni” - mówi Oak. „Praktyk przejmuje pracę nad chronicznymi wzorcami niepotrzebnego napięcia ciała, a to pozwala ciału się odprężyć. Analogia jest do węzła na linie. Jeśli pociągniesz za dwa końce, węzeł tylko się zacieśni; jeśli zbliż ich do siebie, wprowadzasz wystarczająco dużo luzu, aby to rozwikłać ”.

Kathy Kain, praktykująca i zaawansowana nauczycielka z Berkeley w Kalifornii, mówi, że tak jak joga, ortobionomia może pomóc osobie uświadomić sobie nierównowagę strukturalną i zauważyć, jak przystosowała się do stresów i napięć. Sesje pielęgnacyjne mogą również stworzyć głęboki relaks, który pozwala na wyłonienie się i uwolnienie emocjonalnego komponentu chronicznego napięcia.

Pilates

Pilates (wymawiane puh-LAH-tees) to seria ćwiczeń mających na celu poprawę ogólnego ułożenia, wzmocnienie głębokich mięśni brzucha i pleców oraz zachęcenie do dobrej postawy. Został zaprojektowany, aby tworzyć mocniejsze ogólne ciała, ale nie masę. Niektóre ćwiczenia wykonuje się na macie, inne na różnego rodzaju specjalnych maszynach do pilatesu. Ponieważ ruchy muszą być precyzyjne, początkowo instruktorzy pracują z klientami w sesjach jeden na jeden lub w małych klasach, chociaż uczniowie mogą później przejść do ćwiczeń w pojedynkę.

System został stworzony przez Josepha Pilatesa, niemieckiego instruktora sprawności fizycznej. Na początku I wojny światowej, będąc przetrzymywanym w brytyjskim obozie dla obywateli niemieckich, Pilates nauczał innych więźniów. Później pracował w szpitalu, gdzie dalej rozwijał swoją pracę jako narzędzie rehabilitacyjne i ogólna kondycja. Po tym, jak przeniósł się do Nowego Jorku w latach dwudziestych XX wieku, pilates stał się popularny wśród wielu tancerzy, którzy wykorzystali jego pracę do powrotu do zdrowia po kontuzji i kondycji, a później stali się drugim pokoleniem nauczycieli Pilates, dodając własne spostrzeżenia.

Pilates skupia się na stabilizacji miednicy i rozwijaniu siły w dwóch głównych „ośrodkach kontroli” ciała: mięśniach brzucha i środkowych plecach. Joseph Pilates ćwiczył jogę przed stworzeniem swojej dyscypliny, a wpływy jogi są ewidentne. Ćwiczenie zwane „Upstretch” jest podobne do ćwiczenia psa skierowanego w dół (Adho Mukha Svanasana); inny zwany „Roll-Over” jest podobny do Plough (Halasana). Podobnie jak joga, Pilates kładzie nacisk na koncentrację i koordynuje wszystkie ruchy z oddechem.

„Niekoniecznie jest to podejście duchowe, chyba że wprowadzisz w to taki zamiar” - mówi Jeanette Cosgrove, certyfikowana instruktorka Pilates z Mountain View w Kalifornii. Ale zauważa również, że podobnie jak w przypadku jogi, ktoś ćwiczący Pilates musi mieć pełny umysł, skupiając się na każdym ruchu, aby praca była efektywna.

Pilates może być szczególnie cenny dla uczniów jogi, którzy potrzebują zbudować więcej siły w rdzeniu ciała. Ponieważ pilates jest wykonywany płynnie i relaksująco, na początku może nie wydawać się zbyt dużym treningiem. Cosgrove twierdzi, że jego efekty są subtelne. Uczniowie mogą nie być zmęczeni po sesji, ale później odkryją, że ich mięśnie są głęboko przepracowane i rozluźnione.

Larry Sokoloff jest niezależnym pisarzem i studentem Jogi Iyengara w Santa Clara w Kalifornii.

Zalecane

Najlepsze pierścienie nosowe
Skręt do przodu w pozycji siedzącej
Eagle Pose