Wielu początkujących unika Lolasany (pozycja wisiorek), która wydaje się wymagać siły ramienia superbohatera. Ale nie martw się. Chociaż Lolasana wymaga silnych ramion, kilka sprytnych sekretów pomoże przekształcić słabe alter ego w dynamo. Warto spróbować Lolasana, ponieważ wzmocni Twoje ramiona, górną część pleców i mięśnie brzucha. Dodatkowo poczujesz radosne poczucie spełnienia, jeśli rzeczywiście zdołasz przeciwstawić się grawitacji i uciec.
Wisiorek lub kołysząca się pozycja prosi cię o schowanie tułowia i zgiętych nóg (ze skrzyżowanymi kostkami) w ciasną piłkę, a następnie podniesienie tej piłki i podtrzymanie jej ciężaru rękami. Po zawieszeniu piłka jest kołysana między ramionami jak huśtawka. Na początku krzyżuje się kostki w jedną stronę, następnie pozę powtarza się z odwróconym krzyżem kostki.
Historie póz takich jak Padmasana (Lotus Pose) są dawno zapomniane, ale wiemy coś o przeszłości Lolasany. Według badacza jogi NE Sjomana, była ona kiedyś znana jako jhula („huśtać się” w hindi) i należała do systemu indyjskiej gimnastyki opisanej we wczesnym tekście „Light on Exercise” (Vyayama Dipika). Nauczyciel jogi w Mysore Palace, T. Krishnamacharya, obecnie uznawany za jednego z gigantów jogi XX wieku, użył klasycznego tekstu i prawdopodobnie zmienił nazwę jhula i innych ćwiczeń, podnosząc je do rangi asan i zmieniając na zawsze oblicze tradycyjnej jogi.
Aby przygotować się do Lolasany, musisz nauczyć się, jak zaokrąglić tułów, zwłaszcza górną część pleców, i otworzyć to, co nazywam „obwodem ramion”.
Korzyści z pozycji:
- Wzmacnia nadgarstki
- Tonuje ramiona
- Rozwija mięśnie brzucha
- Wzmacnia mięśnie pleców
Przeciwwskazania:
- Urazy nadgarstka
- Ból ramienia
- Problemy z szyją
Rozchodzić się
Zacznij w pozycji blatu na dłoniach i kolanach, z tułowiem i głową równolegle do podłogi. Ustaw kolana bezpośrednio pod biodrami, połóż ręce kilka cali przed ramionami na szerokość barków, rozłóż dłonie i mocno wciśnij podstawy (lub kopce) palców wskazujących w podłogę.
Skoncentruj się najpierw na plecach. Podczas wydechu naciśnij kość ogonową w dół (w kierunku podłogi) i do przodu (w kierunku kości łonowej) i pochyl plecy w kierunku sufitu. Zawieś głowę, aby rozciągnąć tył szyi, ale nie przyciskaj na siłę brody do klatki piersiowej. Wydłuż jak najwięcej między czubkiem ogona a podstawą czaszki.
Rozłóż łopatki (łopatki) jak najdalej od kręgosłupa, tak jakbyś owijał je wokół boków tułowia. Oprzyj się temu ruchowi na zewnątrz, naciskając zewnętrzne ramiona do wewnątrz, tak jakbyś ściskał ręce razem. Połączone te dwa działania pomogą Ci bardziej zaokrąglić plecy i wzmocnić ramiona.
Idealnie, twoje plecy tworzą wdzięczny łuk. Mówię „idealnie”, ponieważ wysoko w górnej części pleców między łopatkami znajduje się mała łata, która często zapada się w tułów, tworząc wgłębienie działające na w pełni uniesioną Lolasanę. Niech Twoja ulubiona partnerka do jogi zlokalizuje ten obszar i lekko zakryj ją dłonią.
Lekki dotyk zwykle pomaga znaleźć, a następnie zaokrąglić to nieuchwytne miejsce. Okrągnij ten obszar przez 10 do 15 sekund, a następnie zwolnij z powrotem do pozycji neutralnej.
Uzbrojony do akcji
Jogini zmapowali tysiące kanałów energetycznych w ludzkim ciele, ale są one subtelne i często niedostępne dla przeciętnego praktykującego. Na szczęście współcześni pionierzy somatyczności zmapowali kilkadziesiąt elementów, które można by uznać za współczesne odpowiedniki kanałów joginów. Duża różnica między kanałami tradycyjnymi i nowoczesnymi polega na tym, że w większości te ostatnie biegną wzdłuż powierzchni ciała, dzięki czemu są znacznie bardziej dostępne i mają zastosowanie w codziennej praktyce. Pomagają nam monitorować i dostosowywać nasze ustawienie oraz tworzyć otwartość, a także stabilność lub siłę.
Nowoczesne kanały zwykle występują w komplementarnych parach, tworząc obwód. Weźmy na przykład dwa kanały tworzące obwód ramienia, którego użyjesz w Lolasanie: Zewnętrzny kanał ramienia biegnie od barku do małego ramienia (w dół ramienia), podczas gdy wewnętrzny kanał ramienia biegnie od podstawy palec wskazujący z powrotem do ramienia (w górę ramienia).
Z neutralnej pozycji na stole ponownie zaokrąglij plecy, rozkładając łopatki w opór zewnętrznych ramion. Wyobraź sobie strumień energii spływający po zewnętrznych ramionach od ramion do podłogi, a jego odpowiednik przepływa przez twoje wewnętrzne ramiona do tułowia. Poczuj, jak kanał ramienia zewnętrznego zakotwicza cię do podłogi (lub ziemi), a kanał ramienia wewnętrznego unosi cię w stronę sufitu (lub nieba). Utrzymaj ten obwód w swojej wyobraźni przez minutę lub dwie, a następnie zwolnij z powrotem do pozycji neutralnej. Powtórz ćwiczenie kilka razy.
Brzuchem do góry
Brzuch to ostatni sekret. Z pozycji blatu zaokrąglij plecy, ale teraz zainicjuj ruch, zdecydowanie przyciągając pępek w kierunku kręgosłupa i zamykając przestrzeń między kością łonową a mostkiem. Przeciwdziałaj unoszeniu się pępka, wciskając podstawy palca wskazującego głęboko w podłogę. Przytrzymaj przez 30 sekund, zwolnij, weź kilka oddechów i powtórz kilka razy. Teraz jesteś gotowy na właściwą Lolasanę. Prawie.
Freud powiedział kiedyś: „Anatomia to przeznaczenie”. Nie mówił o Lolasanie, ale to powiedzenie z pewnością ma zastosowanie. Jeśli masz długi tułów i krótkie ramiona, jesteś skazany na użycie klocka pod każdą ręką, ponieważ w przeciwnym razie masz niewielką szansę na podniesienie się z podłogi, nie mówiąc już o huśtaniu się. Klocki przydadzą się niezależnie od tego, gdy rozwiniesz siłę, by unieść Lolasana z rękami na podłodze.
Bloki na czas startu
Uklęknij z udami i tułowiem prostopadle do podłogi i blokami po obu stronach bioder. Skrzyżuj prawą kostkę pod lewą, połóż mięsistą podstawę miednicy na lewej (wyższej) pięcie. Tak, to niewygodne. Spróbuj znaleźć stosunkowo przyjemne miejsce; jeśli nie, po prostu wyprostuj kostki i usiądź na piętach obok siebie. Oszczędź skrzyżowane kostki na kolejny dzień.
Wciśnij ręce w bloki. Podczas wdechu wydłuż przedni tułów. Podczas wydechu podnieś tułów do góry, unieś kolana z podłogi, ale stój na ziemi. Ta zmodyfikowana Lolasana, ze stopami wciąż na podłodze, może na razie zastąpić pełną wersję. Przytrzymaj przez 15 do 30 sekund z głową w neutralnej pozycji. Opuść kolana na podłogę, weź kilka oddechów, skrzyżuj kostki i powtórz.
Swing Yourself
Jeśli czułeś się dość pewnie z tą modyfikacją, jesteś gotowy do zmierzenia się z pełną wersją. Rób to, co właśnie zrobiłeś, ale tym razem spróbuj oderwać golenie od podłogi, unosząc kolana przy wydechu. Oto jeszcze jeden sekret (zakładając, że prawa kostka jest skrzyżowana pod lewą): w pozycji gotowości unieś lewe kolano z podłogi, a gdy wydychasz do swojej piłki, pchnij je w dół, używając prawej kostki jako punktu podparcia, i mocno ściśnij prawą goleń. Lewa noga będzie działać jak dźwignia, aby unieść kulę ciała z podłogi.
Tym razem utrzymuj pozycję tak długo, jak możesz - nie zdziw się, jeśli to tylko kilka sekund - i nie próbuj się wymachiwać, chyba że poczujesz się dość stabilnie.
Następnie zwolnij i powtórz jak poprzednio, odwracając krzyż kostki. Kiedy skończysz, możesz usiąść na piętach, przycisnąć dłonie do podłogi tuż za stopami (palce wskazujące na palce), odchylić się do tyłu i podnieść klatkę piersiową. Przytrzymaj przez 30 sekund do minuty, a następnie usiądź prosto podczas wdechu, prowadząc sercem.
Lolasana może zniechęcać, ale dzięki sumiennej praktyce rozwiniesz to, czego potrzebujesz do wykonania pozycji: siłę ramienia, nadgarstka i brzucha. Lolasana jest również cennym preparatem do bardziej zaawansowanych balansów ramion, takich jak Bakasana (pozycja żurawia). Jeśli na początku nie odniesiesz sukcesu, pamiętaj, co Kryszna mówi Arjunie w Bhagavad Gicie: Na tej ścieżce żaden wysiłek nie jest marnowany, żaden zysk nie jest odwracany.
Redaktor współpracujący Richard Rosen jest autorem Pranayama: Beyond the Fundamentals.
