Joel Kramer, znany nauczyciel jogi z Bolinas w Kalifornii, opisał kiedyś w Yoga Journal aspekt swojego podejścia do jogi, który nazwał „graniem na krawędzi”. Od tamtej pory pomysły Kramera mają wpływ na moją praktykę. „Granie na krawędzi”, jak rozumiem, oznacza dążenie do swoich granic i, poprzez subtelną świadomość i wyrafinowane dostosowania, kontynuowanie praktyki bez cofania się lub przekraczania tej krawędzi.
Aby zilustrować tę koncepcję, rozważmy pierwszy etap Supta Padangusthasana. W tej pozie leżysz na plecach z nogami wyciągniętymi prosto na podłogę. Następnie podnosisz prawą nogę i łapiesz prawą stopę, chwytając prawą ręką duży palec u nogi lub przytrzymując pasek wokół stopy. Trzymając prawą nogę prosto, przyciągasz stopę z powrotem do głowy. Kiedy będziesz poruszać nogą, poczujesz, jak nasila się napięcie z tyłu nogi. W pewnym momencie coraz intensywniejsze uczucie rozciągania zacznie zamieniać się w ból. Lilias Folan mówiła o punkcie tuż przed bólem jako o „słodkim dyskomforcie”. Sztuka grania na krawędzi polega na znajdowaniu i pracy dokładnie w tym punkcie przejścia, nie tracąc ani słodyczy, ani dyskomfortu.
Trudnym aspektem praktykowania w ten sposób jest to, że te krawędzie wcale nie są statyczne. Są w ciągłym ruchu. Dlatego umiejętne granie na krawędzi wymaga niezachwianej koncentracji i spokojnej świadomości. Przekształca twoją praktykę w medytację i moim zdaniem jest to jedna z podstawowych różnic między praktykami asan jogi a „ćwiczeniami”.
Jednym z możliwych rezultatów grania na krawędzi jest to, że możesz ćwiczyć coraz trudniejsze pozy. Na przykład, możesz stać się elastyczny w swoich zgięciach do przodu do punktu, w którym możesz z łatwością oprzeć tułów na prostych nogach w Paschimottanasanie (siedzeniu do przodu). Pod względem elastyczności Paschimottanasana już nie
doprowadza cię do krawędzi. Aby znaleźć przewagę elastyczności, możesz potrzebować ćwiczyć Kurmasana (pozycja żółwia).
Seen in this light, the practice of more advanced poses is not some ego-gratifying game of one-upmanship or a spiritually materialistic approach to acquiring more and more difficult asanas. (Bumper stickers notwithstanding, I suspect that when we die, the person with the most poses doesn't win anything in particular.) Instead, if you're committed to playing the edge in your practice, doing advanced poses may simply be a natural and appropriate progression.
Kiedy mówisz „zaawansowana pozycja jogi”, jedną z pozycji, które mogą przychodzić do głowy wielu ludziom, jest Eka Pada Sirsasana (Pozycja stóp za głową - nie mylić z odmianą stania na głowie, która ma tę samą nazwę w sanskrycie) . Jest to trudne dla prawie wszystkich i przyciąga wzrok pozy. Pamiętam, że kiedy po raz pierwszy przekartkowałem książkę o pozycjach jogi, te, które wyskoczyły ze strony, to Eka Pada Sirsasana i
jego bardziej zaawansowana kuzynka, Yoganidrasana (Yogic Sleep Pose). Moja reakcja była podobna do reakcji pary, która kilka lat później przypadkowo zauważyła, jak ćwiczę Eka Pada Sirsasana na odległej plaży. Byłem nieświadomy ich uwagi, dopóki nie usłyszałem, jak kobieta wykrzykuje z niedowierzaniem do swojego partnera: „O, Boże, Harry! Spójrz na to!”.
Uncja przygotowania
Zanim nawet pomyślisz o ćwiczeniu Eka Pada Sirsasana, powinieneś przez wiele miesięcy utrzymywać wszechstronną praktykę. Dotyczy to nawet praktykujących, którzy rozpoczynają jogę z wystarczającą elastycznością, aby wykonywać Eka Pada Sirsasana lub którzy mogą osiągnąć to dość szybko. Elastyczność jest oczywiście konieczna, ale równie ważna jest siła, stabilność i integracja całego ciała w pozycji.
W rzeczywistości często mówię swoim uczniom, że trudniej jest być elastycznym niż sztywnym. Wyraz, który mówi: „Och, jasne”, zwykle przecina twarze sztywnych. Wiedzą tylko, że kiedy się rozciągają, czują się naprawdę nieswojo i nie ruszają się nigdzie tak bardzo, jak ich bardziej elastyczni koledzy z klasy, którzy wydają się z taką łatwością wsuwać w wiele pozycji. Ci bardziej elastyczni (i pozornie bardziej szczęśliwi) uczniowie mają jednak trudne zadanie, próbując znaleźć równowagę w swoich pozach bez ciągłego przepracowywania obszarów, które poruszają się tak łatwo. Nadmierna elastyczność bez równowagi sił może skutkować niestabilnością stawów, co z czasem może prowadzić do bólu i kontuzji. Odkryłem przez lata, że są luźne,uczniowie bardzo elastyczni zdają się mieć problemy fizyczne częściej i poważniej niż uczniowie sztywniejsi. Tak więc utrzymywanie zrównoważonej praktyki przez dłuższy czas jest cenne nie tylko dla budowania Eka Pada Sirsasana; pozwala również na bezpieczne ćwiczenie pozy.
Pomimo wszystkich moich zastrzeżeń o potrzebie elastyczności salda z sił, wyraźnie zrobić elastyczność potrzebują w swoich nóg i bioder zrobić Eka Pada sirsasana. Dlatego zazwyczaj najlepiej jest ćwiczyć tę pozę jako kulminację serii zgięć do przodu i otwierania bioder. Aby uniknąć nadmiernego rozciągania kręgosłupa i napinania dolnej części pleców w jakimkolwiek zgięciu do przodu, ważne jest, aby wydłużyć ścięgna podkolanowe i złożyć do przodu ze stawów biodrowych, zamiast zginać się w talii. Eka Pada Sirsasana może wydawać się niezbyt pochylona do przodu, ponieważ nie opuszczasz tułowia do przodu w kierunku nóg. Ale obowiązują wszystkie zasady wygięć do przodu; po prostu zmieniasz proces pochylania się do przodu, unosząc nogę w kierunku (i dalej) tułowia zamiast zginania tułowia w dół.
Możesz rozwinąć elastyczność wymaganą do wydajnej pracy z Eka Pada
Sirsasana ćwicząc wszystkie pozy pochylone do przodu. Wariacje Supta Padangusthasana (pozycja leżąca ręka-duży palec u nogi) są szczególnie pomocne, zwłaszcza ta, którą BKS Iyengar przedstawia jako drugą wariację w Light on Yoga (Schocken Books, 1995). Znajomość Kurmasany jest warunkiem koniecznym.
Nawet jeśli zdałeś sobie sprawę, że siła jest tak samo ważna jak elastyczność dla zrównoważonego ciała, możesz być zaskoczony, gdy dowiesz się, że siła jest niezbędna dla Eka Pada Sirsasana. Nacisk wywierany przez nogą jest potężny i musi być zrównoważony siłą mięśni szyi i pleców. Sirsasana (Headstand), Sarvangasana (Shoulderstand) i ich odmiany są szczególnie pomocne we wzmacnianiu szyi i pleców. Akarna Dhanurasana (Archer's Pose) to również szczególnie dobry preparat dla Eka Pada Sirsasana, nie tylko dlatego, że zwiększa mobilność bioder i nóg, ale także dlatego, że pomaga budować siłę w mięśniach kręgosłupa.
Podnoszenie nogi
Aby uniknąć nadwyrężenia mięśni pleców i zapewnić wsparcie dla kręgosłupa, pomocne może być rozpoczęcie pracy nad Eka Pada Sirsasana na początku w pozycji półleżącej. Połóż się na plecach z ugiętymi kolanami i wygodnie oprzyj się w pobliżu klatki piersiowej. Pozostaw lewe kolano w tej pozycji, a prawą rękę weź do prawego uda. Owiń prawe przedramię za prawą łydką i złap zewnętrzny łuk stopy. Następnie sięgnij w poprzek ciała i lewą ręką złap wewnętrzny łuk prawej stopy. Twoje zgięte lewe kolano powinno pozostać wygodnie blisko klatki piersiowej. Przytrzymaj prawą stopę obiema rękami i podnieś ją, aż dolna część nogi będzie prostopadła do podłogi. Trzymając goleń prostopadle, ściągnij prawe kolano w kierunku podłogi.Zmaksymalizuj otwarcie biodra, pozostając wyśrodkowanym na plecach, nie obracając się w prawo, gdy prawe kolano przysuwa się do podłogi, a najlepiej na podłogę. Następnie, trzymając prawe kolano na podłodze (lub poruszając się w tym kierunku), wydłuż tylną część prawego uda od tyłu kolana w kierunku pośladka i odsuń pośladek i biodro odpowiednio od brzucha i talii. Kiedy to robisz, powinieneś poczuć, jak twoja kość krzyżowa puści się w kierunku podłogi.powinieneś poczuć, jak twoja kość krzyżowa opada w kierunku podłogi.powinieneś poczuć, jak twoja kość krzyżowa opada w kierunku podłogi.
Wykonaj to samo rozciągnięcie po lewej stronie i powtórz proces po obu stronach raz lub więcej razy. Powinieneś stosować to samo stopniowe, powtarzalne podejście, kontynuując pracę nad Eka Pada Sirsasana. Podobnie jak wszystkie zakręty do przodu, jest to w istocie pozycja poddania się. Zamiast wymuszać niezbędne działania i ruchy, bądź cierpliwy i czekaj, aż jakakolwiek napotkana krawędź napięcia lub oporu zmięknie i rozluźni się. Utrzymuj rozluźnioną przeponę, miękki brzuch i swobodny oddech.
Po ustawieniu prawego kolana tak blisko podłogi, jak to możliwe, bez toczenia się w prawo, nadal trzymaj prawą stopę lewą ręką, a prawą rękę przesuń do łydki. Wciśnij dłoń do łydki i pchnij nogę i stopę w kierunku ramienia na tyle, aby można było wsunąć ramię pod nogę. (W tym momencie możesz napotkać dowolną liczbę krawędzi: w prawym ścięgnie podkolanowym, biodrze, plecach, ramieniu lub dowolnej kombinacji tych elementów).
Pozostań tylną częścią kolana i uda na prawym ramieniu przez kilka oddechów. Jeśli intensywność zacznie zmieniać się w ból, zwolnij pozycję i powtórz po drugiej stronie. Jeśli i kiedy intensywność zacznie słabnąć, przejdź do następnego kroku. Ćwicz każdy krok w ten sposób, aby przynieść głęboką świadomość do swoich krawędzi i poszerzyć je bezpiecznie i skutecznie.
Teraz, trzymając lewą rękę wciąż w łuku prawej stopy, ponownie naciśnij łydkę prawą ręką i wydłuż łydkę od kolana na zewnątrz przez piętę. Przyciągnij stopę do podłogi, stopniowo kierując nogę do bardziej prawie prostej pozycji. W tym samym czasie ponownie wydłuż ścięgno udowe od kolana w kierunku pośladka i obróć pośladkiem w kierunku podłogi. Skup się na plecach. Naciąg, jaki daje to ścięgno udowe, pomoże w przyszłych ruchach.
Po zbadaniu krawędzi ścięgna podkolanowego, podnieś goleń z powrotem do prostopadłości i zmień chwyt, aby trzymać zewnętrzną dolną część nogi prawą ręką, a zewnętrzną kostkę lewą ręką. Trzymając prawe ramię schowane poniżej kolana i uda, na zewnątrz obróć prawe udo i pociągnij prawą kostkę w kierunku czakry ajna (twoje „trzecie oko” w pobliżu środka czoła, tuż nad brwiami). Unikaj ciągnięcia stopy z małym palcem w kierunku podłogi. Jeśli ciągniesz raczej stopę niż nogę, możesz zgiąć i nadmiernie rozciągnąć zewnętrzną kostkę. Ruch nogi powinien pochodzić głównie z biodra. Obracaj udo na zewnątrz i odsuń prawe biodro od prawej talii, zbliżając stopę jak najbliżej twarzy.
Z pozycji nogi na ramieniu zacznij podnosić stopę w kierunku czakry sahasrara (na czubku głowy), aż stopa znajdzie się nad głową. Podnieś głowę z podłogi i pociągnij stopę za głowę, aż kostka wbije się w tył głowy. Podnosząc głowę i poruszając stopą, uważaj, aby nie chwycić mięśni brzucha. Możliwe jest skurcze tych mięśni, co może być niezbyt słodkim dyskomfortem. Jeśli tak się stanie, połóż się i zrelaksuj przez kilka minut, aż skurcze ustąpią. Gdy kostka znajdzie się za głową, weź kilka oddechów. Zorientować. Rób, co musisz, aby uszanować swoje krawędzie. Nie panikuj. Nie bądź chciwy. Jeśli możesz kontynuować, zrób to; jeśli nie, powtórz te same czynności po lewej stronie.
Jeśli jesteś gotowy, aby kontynuować, wciśnij głowę z powrotem w kostkę, aż kolano nie będzie już naciskać na ramię, i obracając klatkę piersiową na chwilę w lewo, wsuń prawe ramię jeszcze dalej pod nogę. Następnie prawym kciukiem przyciśnij łydkę, tak aby zwinęła się do tyłu poza ramiona, i pociągnij nogę w dół, tak aby dolna część nogi znajdowała się tuż nad kostką za szyją. Trzymaj wewnętrzną kostkę wyprostowaną, aby wewnętrzna i zewnętrzna kostka były zrównoważone.
Prawdopodobnie będziesz musiał przytrzymać dłońmi kostkę i dolną część nogi przez chwilę - sekundy, dni, tygodnie - aby zmniejszyć nacisk, jaki noga wywiera na szyję i zapobiec wyślizgnięciu się nogi zza głowy. Gdy twoje biodra się rozluźniają, ścięgna podkolanowe się rozciągają, plecy wydłużają, a szyja z czasem się wzmacnia, będziesz w stanie wsuwać nogę w łuk szyi. Następnie, jeśli lekko uniesiesz brodę, będziesz mógł trzymać nogę za szyję i puścić rękami.
Kiedy możesz to zrobić, złóż dłonie przed klatką piersiową w pozycji namaste i wyciągnij lewą nogę prosto w kierunku sufitu. Znajdziesz się w czymś, co można nazwać Supta Eka Pada Sirsasana (pozycja leżąca stopy za głową) lub, być może, Urdhva Mukha Eka Pada Sirsasana (pozycja stóp z głową w górę).
Strojenie
Istnieje kilka nieco bardziej subtelnych działań, które mogą pomóc w udoskonaleniu przygotowań i pozwolą Ci być bardziej zrównoważonym i otwartym podczas próby ostatecznej pozy. Kiedy prawa noga jest podciągnięta, aby umieścić stopę za głową, do jazdy zwykle podchodzi prawe biodro. Ruch ten powoduje zator w prawym stawie biodrowym, co ogranicza jego swobodę; kurczy również prawą stronę kręgosłupa i może obciążać kręgi kręgosłupa i / lub stawy krzyżowo-biodrowe. Twój lewy kręgosłup lędźwiowy i / lub staw krzyżowo-biodrowy mogą wtedy nadmiernie się rozciągnąć, aby skompensować, wzmacniając (w potencjalnie problematyczny sposób) naturalną tendencję do braku równowagi związaną z pozycją.
Aby przejść w kierunku zrównoważonego kręgosłupa z nogą schowaną za szyją, odsuń prawe biodro od prawej strony talii. Twój prawy pośladek przesunie się w kierunku środkowej linii ciała i powinieneś poczuć, że większa długość znajduje się po prawej stronie talii i kręgosłupa. Zwiększy się również rozciągnięcie nogi i stawu biodrowego, podobnie jak nacisk na szyję.
Inną rzeczą, która zwykle dzieje się, gdy kładziesz stopę za głową, jest to, że miednica podciąga się w kierunku brzucha, a głowa opada w kierunku klatki piersiowej. W rezultacie przód kręgosłupa uciska się, a mięśnie pleców nadmiernie rozciągają.
Aby zmniejszyć tę tendencję, najpierw odciągnij prawe biodro od talii, a następnie wciśnij szyję z powrotem do nogi i unieś klatkę piersiową od brzucha, tak jakbyś próbował odchylić się do tyłu na leżaku. Podobnie jak w przypadku poprzedniego działania, zwiększy się intensywność rozciągania nogi i bioder, a także zwiększy się nacisk na szyję. Mięśnie pleców stają się bardziej aktywne, gdy podnosisz klatkę piersiową, co przygotowuje je do pracy w końcowej pozie. Możesz ćwiczyć te czynności, trzymając najpierw nogę rękami, a następnie wypróbować je bez.
Och, Boże, Harry!
Pod wieloma względami ostatnia pozycja jest bardzo podobna do tego, co nazwaliśmy Supta Eka Pada Sirsasana, z tym wyjątkiem, że zamiast „supta” (półleżeć) siedzisz. To jednak znacząca różnica. Teraz twoje plecy nie będą oparte na podłodze, a grawitacja nie pomoże ci w ustawieniu nogi w odpowiedniej pozycji. Jeśli jednak wykonałeś poprzednią pracę, będziesz przygotowany na te nowe krawędzie.
Rozpocznij Eka Pada Sirsasana, siedząc w Dandasanie (pozycja personelu). Wciśnij uda w podłogę i odsuń od siebie wewnętrzne łydki i kostki. Zegnij prawe kolano, podnieś prawą stopę z podłogi i złap rękami kostkę i podudzie. Trzymając prawą rękę wewnątrz prawego uda, podnieś prawą stopę na poziom trzeciego oka. Przesuń prawą rękę do łydki i unosząc nogę wyżej, odchyl prawe kolano do tyłu i podnieś kolano i łydkę nad i na ramię. Trzymaj prawą dolną nogę obiema rękami. Podnieś klatkę piersiową do góry od brzucha i weź kilka oddechów.
Teraz obróć zewnętrzne prawe biodro w kierunku podłogi, obróć na zewnątrz prawe udo i unieś nogę tak, aby prawa stopa znajdowała się nad głową. Lekko pochyl się do przodu, pochyl nieco głowę do przodu i pociągnij kostkę za głowę. Następnie podnieś głowę, przyciskając tył głowy do kostki, aby zmniejszyć ciężar nogi na ramieniu. Z głową i rękami podpierającymi nogę, lekko obróć klatkę piersiową w lewo i pochyl prawe ramię jeszcze dalej pod nogę. Przyciśnij głowę do kostki; prawym kciukiem odsuń prawą łydkę do tyłu poza ramiona i pociągnij kostkę za szyję. Podobnie jak w przypadku przygotowania do leżenia, prawdopodobnie będziesz musiał przez jakiś czas trzymać stopę i nogę rękami, aby nie wyślizgnęła się noga zza szyi.Trzymaj wewnętrzną kostkę wyprostowaną.
O ile możesz, staraj się podnosić klatkę piersiową, trzymając nogę rękami. Nacisk nogi na szyję i plecy może być intensywny. Pojawią się nowe krawędzie, być może w ścięgnie podkolanowym lub biodrze, a może na plecach lub szyi. Poruszaj się z cierpliwością i świadomością. Nie spiesz się. Rozluźnij brzuch i swobodnie oddychaj.
W końcu, kiedy jesteś w stanie przejść z bardzo zgarbionej pozycji do prawie wyprostowanej, unieś podbródek tak, aby szyja, z pomocą mięśni pleców, była w stanie utrzymać nogę i nie przeleciała nad nim. głowa. Stopniowo zmniejszaj podparcie dłoni na nodze, aż będziesz mógł polegać wyłącznie na plecach i szyi. W tym momencie całkowicie puść nogę rękami i połącz dłonie z przodu klatki piersiowej w pozycji namaste. Trzymaj lewe udo przyciskane do podłogi i wydłużaj je przez wewnętrzną lewą łydkę i kostkę. Obróć zewnętrzne prawe biodro w kierunku podłogi i unieś klatkę piersiową, tak jak robiłeś to, gdy pracowałeś nad udoskonaleniami w przygotowaniu do leżenia.
Na początku prawdopodobnie nie będziesz w stanie długo trzymać Eka Pada Sirsasana. Zacznij od 15 sekund lub cokolwiek, co jest możliwe, i wydłużaj do jednej minuty. Aby wyjść z pozycji, unieś nogę i kostkę z tyłu szyi. Opuść prawą nogę na podłogę obok lewej nogi, połóż ręce na podłodze przy biodrach i usiądź w Dandasanie. Następnie wykonaj Eka Pada Sirsasana z lewą nogą za głową. Po skończeniu lewej strony i powrocie do Dandasany połóż się na plecach z ugiętymi kolanami i stopami płasko na podłodze, wygodnie w pobliżu pośladków. Odpocznij na plecach przez minutę lub dwie, aby uwolnić się od napięcia, które możesz odczuwać w Eka Pada Sirsasana. Przechodzenie do skrętów, a następnie wygięć do tyłu pomoże zmniejszyć uczucie napięcia w plecach i pomoże zrównoważyć praktykę.
Koniec (nie!)
Nawet jeśli dobrze rozegrałeś swoje krawędzie i jesteś w stanie wykonać „zaawansowaną” asanę, ledwo dotarłeś do końca. Chociaż czasami używamy terminu „ostatnia poza”, aby opisać kształt konkretnej asany, tak naprawdę nie ma ostatecznych póz. Pojawiają się nowe krawędzie, zarówno w Eka Pada Sirsasana, jak iw rozszerzaniu możliwości innych asan. Na przykład, kiedy już osiągniesz lepsze wyniki w Eka Pada Sirsasana, istnieje wiele trudnych pozycji, nad którymi możesz popracować, w tym umieszczenie nogi za szyją.
Co więcej, tak subtelne i trudne, jak granie na fizycznej krawędzi jest praktykowanie Eka Pada Sirsasana (lub jakiejkolwiek asany, jeśli o to chodzi), komplikuje to fakt, że mamy wiele różnych krawędzi: fizycznej, psychologicznej, emocjonalnej, intelektualnej, energetycznej i duchowe. Możesz wydawać się, że całkiem umiejętnie wykorzystujesz swoją fizyczną przewagę w praktyce, a mimo to jesteś daleko od podstaw w odniesieniu do swojej odpowiedniej przewagi energetycznej. Widzę to u niektórych zbyt ambitnych uczniów, którzy nieustannie zmuszają się do robienia trudniejszych, bardziej wymagających pozy - i coraz częściej je powtarzają. Mogą osiągać fizyczne ruchy pozycji, ale jednocześnie drażnią ich układ nerwowy i zaburzają równowagę psychiczną i emocjonalną.
Mogę zasugerować takiemu uczniowi, aby rozważył chwilowe odciążenie swojej fizycznej przewagi i skupienie uwagi na jakości oddechu i stanie umysłu. To dałoby mu szansę na utrwalenie swojej praktyki i znalezienie bardziej subtelnej wewnętrznej krawędzi, zamiast ciągłego fizycznego zmuszania się. Uważam, że studenci czasami mocno opierają się takiej sugestii, otwarcie lub biernie. Często jest to trudne - i naprawdę bardzo pouczające - uświadomienie sobie, że granie na krawędzi może czasami oznaczać rezygnację z wykonywania zaawansowanych póz. Uświadomienie sobie tego może mieć transformujący wpływ na twoją praktykę, odsuwając cię od niej
nabierne i być może agresywne podejście do bardziej wewnętrznie spostrzegawczej i holistycznej postawy. Możesz być bardziej zainteresowany graniem na krawędziach świadomości niż wykonywaniem zaawansowanych póz wowie-zowie. Jak na ironię, bardziej zaawansowane pozy mogą się wtedy pojawić, jak goście zaproszeni na obiad, a nie pracownicy, którym nakazuje się uczestniczyć.
Każda tradycja duchowa wykorzystuje sztukę grania na krawędzi świadomości; każdy ma swoje własne metody i dyscypliny. Bez względu na to, jakich technik używasz, doprowadzenie się do postrzeganych przez siebie granic jest sposobem na pogłębienie zrozumienia tego, kim jesteś i jak podchodzisz do świata. A kiedy ocierasz się o swoje ograniczenia i pracujesz nad ich poszerzeniem, możesz wygenerować potężną zmianę w swojej świadomości. Odmienne stany świadomości, które wywołuje granie na twoich krawędziach, mogą wyrwać cię z zablokowanych miejsc i otworzyć kreatywne energie, które wcześniej były dla ciebie niedostępne. I mogą cię przenieść poza granice twojego małego ja i doprowadzić cię do kontaktu z bezgranicznym, bezgranicznym Beyond.
Wieloletni uczeń BKS Iyengara i dyplomowany starszy nauczyciel Iyengara, John Schumacher kieruje Centrum Jogi Unity Woods w aglomeracji Waszyngtonu.
