Naucz się, jak język ciała przekazuje zrelaksowany autorytet i koncentruje się na uczniach.
"Nie wiem, co jest z twoim głosem - po prostu czuję się tak całkowicie zrelaksowany w Savasanie, że mogłem zasnąć!" Kiedy jakiś student powiedział mi to niedawno, potraktowałem to jako lekko bezczelny komplement. Jako nauczyciel wiem, że Savasana (Pozycja trupów) nie jest, technicznie rzecz biorąc, przeznaczona na drzemkę; ale jeśli mogę pomóc uczniowi osiągnąć bardziej zrelaksowany nastrój i ciało, część mojej pracy wykonałem dobrze.
„Głos jogi”, jak nazywa go nauczyciel z Bostonu Bo Forbes, jest łatwy do zidentyfikowania. A co z głosem ciała nauczyciela jogi? Wszyscy wiemy, że język ciała wysyła sygnały w codziennych sytuacjach - skrzyżowane ramiona oznaczają uczucie zamknięcia lub obrony; zgarbione ramiona mogą wskazywać na niepokój, zimno lub mdłości. Ciało nauczyciela komunikuje się również w klasie poprzez sposób, w jaki stoi, porusza się i pomaga uczniom.
Więc jeśli twoje ciało mówi, co słyszą twoi uczniowie? Kilku ekspertów wypowiada się na temat znaczenia świadomości języka ciała.
Linie otwarcia
Każdy ma charakterystyczny sposób noszenia ciała - mówi Tom Myers, autor serii Anatomy Trains modelowania całego ciała i dyrektor centrum treningu umysł-ciało Kinesis w Maine. „Prawdopodobnie mógłbyś rozpoznać męża lub przyjaciół z przecznicy po tym, jak się noszą” - mówi.
W klasie oznacza to, że do pewnego stopnia Twój język ciała jest taki, jaki jesteś. Część tego języka można zmienić, mówi Myers; ale weźmy pod uwagę postawę i styl fizyczny Richarda Freemana, Johna Frienda i Patricii Walden - wszystkie są bardzo różne, chociaż wszyscy są uważani za ekspertów-nauczycieli.
Wiedząc, że nasze ciała noszą piętno naszych własnych fizycznych nawyków, nauczyciele muszą zdać sobie sprawę, że uczniowie będą nieświadomie lub świadomie naśladować postawę nauczyciela. Forbes zauważa: „To jest podłączone do naszych mózgów, aby odzwierciedlić emocje i wzorce ruchów innych. A nasze fizyczne ciała odzwierciedlają nasze emocje”.
Ta kwestia autentyczności pojawia się raz po raz w dyskusji na temat języka ciała. Kim Valeri, dyrektor YOGAspirit Studios, które szkoli nauczycieli w całej Nowej Anglii, zauważa, że „niewypowiedziana komunikacja” ciała ma wiele wspólnego z tym, jak komfortowo i bezpiecznie czuje się nauczyciel w tej roli. „Chodzi o poczucie pewności” - mówi. „Na dobrych zajęciach, kiedy jako nauczyciel nie przejmujesz się zbytnio własną samokrytyczną oceną, ale bardziej interesuje cię służba uczniom, przekazywana jest ta niewypowiedziana wiadomość: robię wszystko, co w mojej mocy, aby wspierać moich uczniów”.
Forbes czerpie z Jogasutry, aby dokładniej zilustrować ten punkt. „Stojąc wysoko jako nauczyciel i kultywując nasiona dobrej postawy, przekazujemy to, co mówi Joga Sutra II.46: sthira sukham asanam - komfort (w naszym ciele) oraz poczucie stabilności i ugruntowania”.
Stojąca Savasana
Według Elisabeth Halfpapp, wiceprezesa ds. Programowania ruchowego i warsztatów dla uzdrowisk ciała i umysłu Exhale oraz mistrzyni zajęć Core Fusion w tej sieci spa, cała postawa i krok nauczyciela powinny przekazywać wrażliwość na potrzeby ucznia. Halfpapp nazywa tę niewymuszoną autorytatywność „stojącą Savasaną”, w której nauczyciel jest zrelaksowany, ale gotowy, spokojny, ale skupiony. „Jest otwarty, z ramionami do tyłu i do dołu, a oczy uniesione, aby nawiązać kontakt z uczniami, więc komunikujemy się, że jesteśmy gotowi do wspólnego ruszenia do przodu” - mówi.
Denise Crowe, koordynatorka zajęć umysł / ciało w Exhale w Bostonie, dodaje: „Istnieje cienka granica między otwartością a agresywnością [w postawie]. Pchnięcie naprzód przez twarz, szyję i klatkę piersiową wywołuje agresję, stojąc wysoko z szerokimi ramionami a obojczyki zapewniają wygodne wyśrodkowanie. "
Forbes wyjaśnia dalej: „Chodzi o to, aby być zrelaksowanym i nie zmuszać się do rzeczy. Na przykład nauczyciel, który zbyt mocno próbuje stać prosto, może w rzeczywistości utrzymywać większe napięcie w swoim ciele, które przenosi się na uczniów. W tym samym czasie opadanie może obniżyć energię nauczyciela, utrudnić oddychanie i wchłonąć pranę lub energię, która również może być przekazywana uczniom ”.
Zarówno Forbes, jak i Myers wskazują, że oddech jest istotną częścią postawy nauczyciela. Na przykład nauczyciel, który się garbi, kieruje mostek w dół, co wskazuje, że „utknął na wydechu” - mówi Myers. Zauważa, że unikanie tego może być szczególnie trudne dla nowszych nauczycieli, którzy mogą nie czuć się pewni swoich umiejętności i mogą wyrazić ten niepokój poprzez oddech i postawę.
Valeri rozważa język ciała nie tylko w kontekście fizycznym, ale także w kontekście interakcji z subtelnymi ciałami energetycznymi ucznia. Nauczyciele, którzy są świadomi zarówno fizycznej, jak i energetycznej mowy ciała, oferują uczniom „wylew energii, która jest namacalna” - mówi.
Asysty: rozmowa dotyku
Jeśli postawa i postawa są słownictwem języka ciała, to asystowanie polega na mówieniu poprzez płynność mowy. Kiedy nauczyciele inicjują kontakt z uczniem poprzez pomoc, otwierają bezpośrednią linię dialogu, w której czyny naprawdę mogą mówić głośniej niż słowa.
Prosta czynność polegająca na chodzeniu po klasie, obserwowaniu i przygotowywaniu się do pomocy uczniom podczas zajęć, to forma mowy ciała, która może nadać ton rozmowom indywidualnym, które będziesz mieć podczas asystowania indywidualnemu uczniowi. Jak zauważa Halfpapp: „To nie jest spacer nowojorczyka”.
„Zwykle jesteś boso, kiedy uczysz, a zwłaszcza gdy uczniowie kładą głowy na podłodze - jak w Savasanie lub Sirsasanie (Stanie na głowie) - chcesz naprawdę uważać na to, jak ciężko chodzisz” - wyjaśnia Myers . Zauważa również, że ogólne ułożenie ciała nauczyciela - rozluźniona dolna część pleców, miednica nad kostkami, a nie palcami u stóp, i oczy skierowane z powrotem do głowy zamiast patrzeć na zewnątrz - wszystko to pomaga uczniom czuć się bezpieczniej.
Wszyscy nauczyciele zgadzają się co do tego, że gdy zaczniesz obserwować klasę, zazwyczaj nie jest dobrym pomysłem zatrzymywanie się w pobliżu ucznia i po prostu obserwowanie, czekając, jak rozwija się pozycja, zanim zdecydujesz się zaoferować pomoc. Według Forbesa, „zatrzymanie się i obserwowanie ucznia może wywołać u nich skrępowanie, jakby coś było„ nie tak ”z ich pozą i zaraz się dowiedzą, co.
„Kiedy nauczymy się widzieć i przyjmować więcej informacji o pozie”, kontynuuje Forbes, „asysta to coś, co będziemy w stanie sformułować z drugiego końca pokoju lub z kilku mat, ponieważ przeczytaj „język pozy ucznia”.
Jak wszyscy nauczyciele wiedzą, podjęcie decyzji, którym uczniom pomóc, wymaga szybkiego myślenia. „Musisz najpierw zobaczyć, komu należy pomóc w zakresie bezpieczeństwa, a potem kto nie otrzymał instrukcji i trzeba pomóc, a potem zdecydować, kto może być dalej w pozie” - wyjaśnia Valeri. Ale kiedy już zdecydujesz się udzielić pomocy, jak twoje ciało powinno przemówić do ucznia?
Eksperci zgadzają się, że ręce wiele mówią o asyście.
„Kiedy obserwuję trenujących nauczycieli, widzę [ich język ciała] w ich rękach” - kontynuuje Valeri. „Są nauczyciele, którzy są wrażliwi i dostrojeni do subtelnych ciał ucznia. Kiedy pomagają, nie tylko dotykają i nie wychodzą; dłoń jest złożona, aby utrzymać energię, a czubki palców nieznacznie odsunęły się od ucznia, tak że gdy ręce odejdą , wysyłają podwójną wiadomość: „Zamierzam cię powstrzymać i poprowadzić; zamierzam trzymać cię mocno, ale się wycofam”.
Asysty powinny być dostarczane głównie z dłoni, a nie z palców, co daje bardziej zmysłowy dotyk i może sugerować niewłaściwą intymność. Podobnie, mówią Halfpapp i Crowe, ułożenie ciała może przekazywać wiadomości, których nauczyciele powinni generalnie unikać - na przykład pochylenie miednicy wykonane bardzo blisko ucznia płci przeciwnej lub pokazanie pozycji pod określonym kątem może spowodować, że uczniowie poczują się nieswojo .
Nauka języka
Nauka czytania ciał uczniów wymaga czasu i praktyki, mówi Valeri. „Kiedy uczniowie wchodzą do klasy, 50% tego, czego szukają, będzie dotyczyło tego, co znasz jako nauczyciela; druga połowa to energia, którą tworzysz w sali. Musisz być wrażliwy na to, jak tworzysz tę przestrzeń. "
W swoich programach szkoleniowych Forbes nazywa to „sztuką asystowania” i mówi, że wiele programów szkolenia nauczycieli pomija ilość ćwiczeń potrzebnych do uzyskania pewności w pomaganiu. Brak pewności siebie przekłada się na język ciała, który może wydawać się uczniowi niepewny lub niepokojący. Mówi, że ostatecznie mowa ciała polega na tym, aby być przytomnym i obecnym w każdej chwili.
Nauczenie ciała mówienia równymi częściami siły i wsparcia może wymagać praktyki, ale nie jest to niemożliwe. Oto kilka kluczowych sposobów na wprowadzenie płynności jogicznej do własnego języka ciała:
Zaufaj sobie.
„Autorytet jest nieodłączny” w nauczaniu jogi, mówi Forbes. Innymi słowy, już zdobyłeś pozwolenie swoich uczniów na nauczanie ich, więc pozwól, aby ta pewność siebie przemówiła poprzez twój głos i postawę.
Pozwól swoim dłoniom - a nie palcom - mówić.
Ogólnie rzecz biorąc, używanie dłoni zamiast opuszków palców tworzy bardziej profesjonalny i mniej intymny rodzaj mowy ciała od nauczyciela do ucznia. „Wędrujące palce” wzdłuż ciała, mówi Valeri, to nieodpowiednio zmysłowy dotyk.
Wiedz, kiedy pozwolić ciału milczeć.
„Czasami najlepsza pomoc to żadna pomoc - kiedy mówisz, a nie fizycznie dostosowujesz ucznia” - mówi Crowe. W tym ułamku sekundy między zobaczeniem pozy ucznia a wyciągnięciem ręki, aby pomóc, zadaj sobie pytanie, czy bardziej skuteczna może być wskazówka werbalna, a nie praktyczne dostosowanie.
Ćwicz, zbieraj opinie i ćwicz jeszcze więcej.
Myers sugeruje nagrywanie siebie na wideo, abyś mógł obserwować swoje nawyki fizyczne. Jak mówi, „okropne jest to oglądać, ale będzie to najlepsze narzędzie do nauki, jakie kiedykolwiek zdobędziesz - obserwuj siebie z zewnątrz, potrząśnij głową i wróć, aby zobaczyć, co możesz zmienić”.
Meghan Searles Gardner jest niezależną pisarką i nauczycielką jogi w Bostonie. Możesz wysłać do niej e-mail na adres [email protected].
