Nauczyciel z San Francisco oferuje asanę jako bramę do kreatywności.
Jason Bowman, pochodzący z Kolorado, zaczął ćwiczyć jogę, gdy miał 18 lat, studiując inżynierię dźwięku na University of Colorado Denver. Przyciągnął go do inżynierii jako sposobu na połączenie sztuki i technologii, ale w ciągu kilku lat joga stała się jego główną pasją i priorytetem: praktyka oferowała bardziej kompletny program studiów - kompleksowy pakiet dla rozwoju i ewolucja, jak to wyjaśnia. Następnie, w 2010 roku, poznał dwóch swoich wychowawców: Mary Taylor i Richarda Freemana, znanych z umiejętności włączania różnorodnych tradycji do klasycznej asztanga jogi. Zainspirowali Bowmana do głębszego zagłębienia się w wewnętrzne aspekty jogi i nauczył się wykorzystywać swoją praktykę jako sposób na pielęgnowanie ciekawości jego codziennych doświadczeń - zarówno na macie, jak i na świecie.
Przez lata to wewnętrzne dochodzenie wpłynęło również na fotografię i pisarstwo Bowmana. Obecnie 30-letni Bowman prowadzi zajęcia łączące precyzję Iyengara z przepływem Ashtanga w Yoga Tree w San Francisco i prowadzi międzynarodowe warsztaty.
YJ: Jak wygląda twoja osobista praktyka?
Jason Bowman: Siedzę w medytacji od 7 do 8 każdego ranka. Po południu ćwiczę w domu przez godzinę do 90 minut, pięć razy w tygodniu, z wigorem i różnorodnością. Raz lub dwa razy w miesiącu chodzę na zajęcia z Annie Carpenter, która łączy prostotę z głębią, a także uczy w Yoga Tree.
Zobacz także: Teacher Spotlight: Sangeeta Vallabhan on Empowering Students
YJ: W jaki sposób joga i twoja poezja są ze sobą powiązane?
JB: Jako poeta, słowa są częścią moich pytań. Nauczanie jogi dostarcza monologu - zmusza mnie do większej artykulacji. Poezja i joga mają również podobne paradoksy. Tak jak poezja używa słów, aby wyjść poza język, tak joga wykorzystuje ciało, aby wyjść poza formę. Przy każdym twórczym przedsięwzięciu, w tym jodze i poezji, istnieją zasady i struktura, ale pod nimi kryje się wyczuwalne zdumienie. Zasady stają się punktem wyjścia do nieograniczonych możliwości. Medytacja i asana dają mi mentalną przestrzeń do odkrywania mojej kreatywności.
YJ: Co uczniowie zabierają z twojego nauczania?
JB: Skupiam się na nauczaniu równowagi, wewnętrznej i zewnętrznej, psychicznej i fizycznej. Lubię pokazywać, jak każda asana daje możliwość nie zasnąć i uważać. I zachęcam moich uczniów, aby włożyli się we wszystko, co robią, nie powstrzymując niczego.
YJ: Jakie jest Twoje największe wyzwanie jako nauczyciela jogi?
JB: Moje największe wyzwanie jako nauczyciela jest zgodne z moim największym wyzwaniem jako ucznia - to znaczy pozostać przytomnym, naciskać i nie porównywać się z innymi. Staram się robić wszystko, co w mojej mocy, przyznać się, że nie zrobiłem wszystkiego, co w mojej mocy, i zaczynać od nowa z oddaniem, współczuciem i kreatywnością.
Zobacz także Prezentacja nauczyciela: Chuck Burmeister o stwardnieniu rozsianym + leczenie przez jogę
W szczegółach
Bowman dzieli się kilkoma swoimi ulubionymi rzeczami.
Muzycy: Kendrick Lamar, Radiohead i Mountain Man. Tyle więcej, ale to zawsze może doprowadzić mnie do mojego najlepszego miejsca.
Odpust: nieplanowane dni bez agendy ze spodniami dresowymi i książką.
Pisarze: Rainer Maria Rilke, Gabriel García Márquez i Rebecca Solnit. Ci mistrzowie poezji, prozy i literatury faktu są dla mnie bohaterami.
Jedzenie: Myślę, że niektórzy ludzie mogliby się o mnie martwić, gdyby wiedzieli, ile jem masła migdałowego.
Lokalne spotkanie: zachody słońca w Fort Funston w San Francisco: każdego dnia są piękne i inne.
