Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego niektóre pozycje jogi sprawiają, że jesteś spokojny, wyśrodkowany i zrównoważony, podczas gdy inne sprawiają, że jesteś pobudzony, obolały i poza centrum? Albo dlaczego Twój najlepszy przyjaciel rozkwita podczas porywającego treningu „Power Yoga”, podczas gdy Ty najlepiej radzisz sobie w trybie powolnego, delikatnego rozciągania?
Starożytny indyjski system uzdrawiania znany jako Ajurweda może pomóc ci odpowiedzieć na takie pytania. Według Ajurwedy różni ludzie wymagają bardzo różnych praktyk jogi. Jako nauczyciel jogi i lekarz praktykujący medycynę ajurwedyjską, doświadczyłem na własne oczy, jak ajurweda - oprócz porad dotyczących diety i stylu życia, z których jest najbardziej znana - może rzucić światło na praktykę jogi.
Weźmy przypadek 31-letniej kobiety, która zgłosiła się do mnie z powodu nerwowości i chronicznego bólu szyi. Praktykowała jogę od sześciu lat i nadal nie mogła zrozumieć, dlaczego nadal doświadcza tych trudności.
Nasza praca z Ayurvedą pomogła tej kobiecie zrozumieć, w jaki sposób asany, które praktykowała, pogorszyły subtelne energie jej ciała. Nauczyła się również nowych asan, które były bardziej zgodne z jej wyjątkową równowagą energetyczną. Dzięki tej nowej wiedzy była w stanie zmodyfikować swoją praktykę i wyeliminować ból szyi i nerwowość, poprawiając samopoczucie ciała i umysłu.
Siostrzane objawy
Joga i Ajurweda to dwie ścieżki przeplatające się w tak bliskim związku, że trudno sobie wyobrazić podróż jedną z tych ścieżek bez znajomości drugiej. Ajurweda, co oznacza „wiedzę o życiu”, to starożytna sztuka i nauka utrzymywania równowagi i zdrowia ciała i umysłu. Joga to starożytna sztuka i nauka przygotowania ciała i umysłu do ostatecznego wyzwolenia i oświecenia duszy.
Podobnie jak hatha joga, Ajurweda uczy, jak utrzymać ciało fizyczne w zdrowiu i jak to zdrowie odnosi się do naszej duchowej podróży. Zarówno joga, jak i ajurweda wywodzą się ze starożytnych tekstów sanskryckich zwanych Wedami . Według uczonego wedyjskiego Davida Frawleya, „Joga jest praktyczną stroną nauk wedyjskich, podczas gdy ajurweda jest stroną leczniczą”. W praktyce obie ścieżki się pokrywają.
W rzeczywistości ajurweda i joga są tak blisko spokrewnione, że niektórzy ludzie twierdzą, że Patanjali, pierwszy kodyfikator jogi, i Karaka, pierwszy kodyfikator ajurwedy, mogli być w rzeczywistości jedną i tą samą osobą. Filozoficznie, zarówno joga, jak i ajurweda są zakorzenione w sankhji, jednej z sześciu szkół klasycznej myśli indyjskiej. Podstawę tej filozofii można opisać następująco:
1. Istnieje podstawowy stan czystego bytu, który jest poza intelektualnym zrozumieniem i do którego świadomie dąży całe życie. To jest stan oświecenia lub samowyzwolenia.
2. Cierpienie jest częścią naszego życia z powodu naszego przywiązania do naszego ego lub własnej tożsamości ( ahamkara ).
3. Ścieżka prowadząca do zakończenia cierpienia jest ścieżką rozpuszczenia lub przekroczenia ego. W ten sposób eliminuje się wszelki strach, złość i przywiązanie.
4. Aby osiągnąć ten cel, musimy żyć czysto etycznie. (Etycznych wytyczne zostały wymienione jako Yamas i niyamas w Sutrą Yoga Patanjalego).
5. Wszelkie zakłócenia w umyśle lub ciele zakłócają tę ścieżkę. Ajurweda to nauka o utrzymywaniu równowagi sił biologicznych, aby umysł i ciało były zdrowe.
Podstawy ajurwedy
Według Ajurwedy, uniwersalna siła życiowa przejawia się jako trzy różne energie, czyli dosze, znane jako vata, pitta i kapha . Wszyscy składamy się z wyjątkowej kombinacji tych trzech sił. Ta wyjątkowa kombinacja, określona w momencie poczęcia, jest naszą konstytucją lub prakruti . Trzy dosze nieustannie zmieniają się w zależności od naszego środowiska, które obejmuje naszą dietę, pory roku, klimat, nasz wiek i wiele innych czynników. Obecny stan tych trzech dosz najczęściej definiuje nasz brak równowagi, czyli vikruti. Ponieważ wszyscy mamy unikalną konstytucję i wyjątkową nierównowagę, droga każdej osoby do zdrowia będzie wyjątkowa. Ponadto to, co zapewni każdemu z nas zdrowie, jest również wyjątkowe. Zrozumienie naszych prakruti i vikruti daje każdemu z nas możliwość dokonywania właściwych wyborów.
Trzy dosze są ogólnie opisane w kategoriach pięciu elementów: ziemi, powietrza, ognia, wody i eteru (subtelnej energii, która łączy wszystkie rzeczy). Mówi się, że wata składa się z powietrza i eteru. Podobny do wiatru, mówi się, że jest lekki, schnie, chłodzi i może się poruszać. Mówi się, że pitta składa się z ognia i wody. Uważany głównie za ogień, jest gorący, lekki i ani za suchy, ani za wilgotny; nie porusza się sam, ale może być łatwo poruszany przez wiatr (vata). Mówi się, że Kapha składa się z wody i ziemi, które łączą się jak błoto. Kapha jest ciężka, wilgotna, chłodna i stabilna.
Trzy dosze nieustannie się zmieniają. Gdy tracą równowagę, wpływają na określone obszary naszego ciała w charakterystyczny sposób. Kiedy vata jest niezrównoważona - zazwyczaj w nadmiarze - jesteśmy podatni na choroby jelita grubego, takie jak zaparcia i gazy, a także choroby układu nerwowego, układu odpornościowego i stawów. W nadmiarze pitta jesteśmy podatni na choroby jelita cienkiego, takie jak biegunka, choroby wątroby, śledziony, tarczycy, krwi, skóry i oczu. W nadmiarze kapha jesteśmy podatni na choroby żołądka i płuc, zwłaszcza śluzówki, a także choroby przemiany materii, takie jak obrzęki.
Pracując z doszami, pamiętaj o następujących podstawowych zasadach: Podobnie jak wzrosty jak, a przeciwieństwa równoważą się. Innymi słowy, potrawy, pogoda i sytuacje, które mają podobne cechy jak dosze, zwiększą je; te, które mają przeciwne cechy, zmniejszą je. Wiedząc o tym, możesz dostosować swoją praktykę jogi, dietę i inne czynniki środowiskowe, aby wpływać na te siły w sposób, który zapewnia większą równowagę i harmonię. (Na przykład osoby typu vata - wytrawne, lekkie i przewiewne - powinny unikać potraw o podobnych właściwościach, takich jak popcorn, i spożywać potrawy o przeciwnych właściwościach, takie jak ciepłe mleko).
Trzy guny
Inną podstawową zasadą ajurwedy jest idea trzech gun, czyli właściwości natury. Trzy guny - sattva, radżas i tamas - są używane do opisania cech emocjonalnych i duchowych.
To, co jest sattvic, jest lekkie, jasne i stabilne. Sattva to stan istnienia, który pochodzi z czystości umysłu i prowadzi do świadomości naszej więzi z Bogiem, stanu, w którym manifestujemy nasze najbardziej cnotliwe cechy.
To, co jest radżasowe, jest aktywne, wzburzone lub niespokojne. Radżas pojawia się, gdy jesteśmy odwróceni od naszej najprawdziwszej istoty i przejawia emocje, takie jak strach, zmartwienie, złość, zazdrość, przywiązanie i depresja.
To, co jest tamasowe, jest ciężkie, matowe, ciemne i bezwładne. Działania tamasowe obejmują gwałtowne lub mściwe zachowanie, a także zachowania autodestrukcyjne, takie jak uzależnienie, depresja i samobójstwo.
Każdy ruch lub aktywność jest z natury radżasowy (pobudzający) i rozgrzewa ciało. Jednak niektóre ruchy są bardziej niepokojące, a inne mniej. Ogólnie mówiąc, im wolniejszy ruch, tym mniej radżasowy i mniej pobudzający ciało i umysł. Im szybszy ruch, tym bardziej radżasowy i bardziej rozgrzewający.
Każdy ruch praktykowany z wielką świadomością staje się bardziej sattwiczny. Ruchy wykonywane z odwróceniem uwagi lub mniejszą uwagą są bardziej radżasowe. Tak więc jednym ze sposobów na zwiększenie naszego doświadczenia jogi jest powolna praktyka ze świadomością.
Żaden ruch nie może być czysto sattviczny. Nieodłączna natura ruchu jest radżasowa, ponieważ radżas jest podstawą energii, a ruch wymaga energii. Dlatego nasze cechy sattwiczne są najbardziej pielęgnowane podczas medytacji i bezruchu w pozie, gdzie możemy znaleźć czystą świadomość.
Rajasowy charakter ruchu niekoniecznie powoduje, że jest on dla nas zły. Rajas służy pożytecznemu stymulowaniu naszych ciał i umysłów. Nie moglibyśmy funkcjonować w naszym świecie, gdyby część nas nie była radżasowa.
Jaki rodzaj jogi jest dla Ciebie odpowiedni?
Przy określaniu rodzaju praktyki jogi, która jest dla Ciebie odpowiednia, najważniejszym czynnikiem jest vikruti, czyli brak równowagi. Twoje vikruti jest w rzeczywistości najważniejszym wyznacznikiem całego twojego reżimu. Po naprawieniu braku równowagi możesz pozostać w dobrym zdrowiu, wybierając praktykę jogi, która równoważy twoją konstytucję, czyli prakruti. (Czasami laikowi trudno jest rozróżnić cechy wrodzone lub konstytucyjne od tych, które wynikają z braku równowagi. Aby uzyskać najlepsze wyniki, skonsultuj się z wyszkolonym lekarzem ajurwedą).
Osoby o konstytucji lub braku równowagi vata są najbardziej wspierane przez praktykę jogi, która uspokaja, wycisza, a jednocześnie rozgrzewa. Osoby o naturze pitta lub braku równowagi są najbardziej wspierane przez praktykę jogi, która uspokaja, wycisza i chłodzi. A ludzie o naturze kapha lub braku równowagi są najbardziej wspierani przez praktykę jogi, która stymuluje i rozgrzewa. Każda osoba ma inne potrzeby. Praktykowanie w sposób, który cię nie wspiera, jest zapraszaniem do większej nierównowagi.
Asany dla Vaty
Asany, które są najbardziej odpowiednie do równoważenia vata, to te, które z natury uspokajają i uziemiają. Będą przeciwdziałać tendencji osób z zaburzeniami równowagi vata do bycia „kosmicznymi”, pobudzonymi lub nerwowymi. Te asany pomogą złagodzić strach, zmartwienie i niepokój, a także poprawią fizyczne zaburzenia równowagi vata, takie jak zaparcia, bóle krzyża i bóle stawów. Dolna część brzucha, miednica i jelito grube są głównym miejscem zamieszkania vata w ciele, więc wiele z tych asan uciska dolną część brzucha lub powoduje jej napięcie. Ponadto asany wzmacniające dolną część pleców pomagają złagodzić vata.
Ogólnie rzecz biorąc, większość asan jogi jest dobra do równoważenia vata, ponieważ większość asan uspokaja umysł. Są jednak takie, które są szczególnie dobre, a takie z pewnością należy unikać.
Uttanasana (skłon do przodu)to wyjątkowa asana dla vatów. Stań ze stopami rozstawionymi na szerokość barków. Ręce można unieść nad głową, gdy sięgasz do nieba, lub możesz zgiąć łokcie, ściskając przeciwległe ramiona tuż nad łokciem i pozwalając, aby przedramiona spoczywały na lub tuż nad czubkiem głowy. Trzymając plecy prosto, powoli pochylaj się do przodu od bioder podczas wydechu. Pochyl się jak najdalej do przodu. Twoje ręce mogą pozostać skrzyżowane, dotykać podłogi przed stopami lub, jeśli jesteś bardzo giętki, być splecione tuż za piętami. Dla mniej giętkich dłonie można położyć na blokach spoczywających na podłodze. Pozwól grawitacji wspomóc wydłużenie kręgosłupa. Wszystkie asany stojące mają tendencję do uziemiania, jeśli świadomość jest umieszczona na stopach, szanując połączenie między twoim ciałem a Ziemią.
Zwróć uwagę, że ta asana może mocno obciążać kontuzjowaną dolną część pleców, dlatego należy zachować ostrożność. Jeśli dolna część pleców jest po prostu napięta, stan związany z pogorszeniem vata, jest to doskonała asana. Siedząca wersja tej asany, Paschimottanasana (pochylenie do przodu w pozycji siedzącej) , będzie miała podobną wartość i może być łatwiejsza, jeśli bolą Cię plecy.
Balasana (Child's Pose) to kolejna doskonała asana do ściskania miednicy i regionu vata. Usiądź prosto, z ugiętymi kolanami i umieszczonymi pod pośladkami. Trzymając ręce na boku, pochyl się do przodu od bioder, aż głowa spocznie na podłodze przed tobą. Jeśli nie możesz swobodnie położyć głowy na ziemi, połóż złożony koc lub poduszkę na podłodze przed sobą, aby głowa mogła na niej spocząć. Asany kompresyjne są doskonałe w przypadku zaparć i chronicznych gazów.
Supta Virasana (Reclining Hero Pose) to kolejna dobra asana dla vaty. Uklęknij ze złączonymi kolanami, a pośladki oprzyj na piętach. Przesuń nogi na bok miednicy, tak aby pośladki zsunęły się między obie nogi. Połóż dłonie na podeszwach stóp i oprzyj na łokciach. To może być wystarczające rozszerzenie dla wielu osób. Jeśli jesteś wystarczająco elastyczny, stopniowo opuść plecy na podłogę. Twoje ręce mogą leżeć przy tobie lub być wyciągnięte nad głową, aby wydłużyć kręgosłup.
Podczas gdy to rozciąganie nie ściska miednicy, tworzy łagodne rozszerzenie dolnych mięśni brzucha i dolnej części pleców. To działanie zwiększa ciśnienie w miednicy, ponownie łagodząc vata. Według ajurwedyjskiego lekarza Vasanta Lada ta asana jest szczególnie przydatna jako część leczenia astmy typu vata.
Dhanurasana (Bow Pose) również rozciąga dolną część pleców i wywiera nacisk na miednicę. Połóż się na brzuchu z rękami po bokach. Podnieś głowę, ramiona i klatkę piersiową z maty i ugnij oba kolana. Sięgnij do tyłu i chwyć za kostki. Pozwól nogom wyciągnąć klatkę piersiową bardziej w powietrze, aby ciężar ciała spoczywał na okolicy miednicy. Ma to zasadnicze znaczenie dla maksymalnej ulgi w vata.
Virasana (Hero Pose), Siddhasana (Easy Pose) i Padmasana (Lotus Pose) to bardzo uspokajające pozy, które uspokajają wzburzoną naturę vaty. Te medytacyjne pozy są doskonałe do uspokojenia układu nerwowego, co pomaga w leczeniu niepokoju, nerwowości, rwy kulszowej i skurczu mięśni. Najbardziej uspokajającą pozą ze wszystkich jest oczywiście leżąca na plecach Savasana (pozycja trupów).
Ludzie o naturze vata powinni unikać asan, które są nadmiernie stymulujące dla układu nerwowego, takich jak powtarzające się pozdrowienia słońca, oraz takie, które wywierają nadmierny nacisk na wrażliwe stawy ciała. Jednym z tych obszarów jest połączenie szyjno-piersiowe - obszar kostny, w którym szyja styka się z ramionami. Tutaj duże kręgi wystają jak „obolałe kciuki”. Ludzie o naturze vata i braku równowagi mają zwykle słabsze kości, mniej tłustej wyściółki, luźniejsze więzadła i większą podatność na ból. Z tych powodów Salamba Sarvangasana (ramię) i Halasana (pozycja pługa)należy unikać lub modyfikować, umieszczając koc pod ramionami dla dodatkowej wyściółki. Zmniejsza to również skrajne zgięcie, w jakim jest umieszczona szyja. Mimo to, ludzie o naturze vata lub zaburzeniach równowagi nie powinni utrzymywać tych pozycji przez bardzo długi czas, w przeciwnym razie ryzykują kontuzją.
Asany dla Pitty
Najlepsze asany do pitty to takie, które uspokajają i nie rozgrzewają. Ludzie o naturze pitta lub braku równowagi są bardziej asertywni i intensywni. Uspokajające pozy pomagają uspokoić ich intensywność i złagodzić emocje złości i urazy, na które są podatni. Łagodząc pitta, te asany są dobre jako część leczenia chorób, takich jak wrzody i nadkwaśność, choroby wątroby i trądzik.
Asany, które pomagają zrównoważyć pitta, to te, które wywierają nacisk na obszar okrężnicy i splotu słonecznego w jelicie cienkim, w którym znajduje się pitta. Te asany bezpośrednio wpływają na wątrobę i śledzionę oraz pomagają regulować siłę ognia trawiennego.
Ustrasana (Camel Pose) jest bardzo korzystna dla pittas. Uklęknij z uniesionymi pośladkami, jakbyś stał na kolanach. Połóż dłonie na pośladkach. Poruszaj udami i miednicą do przodu, prostując dolną część pleców, unosząc ręce do pięt. Delikatnie wyciągnij szyję. Pamiętaj żeby oddychać. Ta asana otwiera brzuch, splot słoneczny i klatkę piersiową, umożliwiając swobodniejszy przepływ energii przez te regiony.
Bhujangasana (Cobra Pose) i Dhanurasana (Bow Pose) są również doskonałymi pozycjami rozciągania splotu słonecznego dla pitty. Te asany mogą odgrywać rolę w leczeniu wrzodów i zapalenia wątroby.
Aby wykonać Cobra Pose, połóż się twarzą do dołu ze złączonymi stopami i wyprostowanymi kostkami. Zegnij łokcie i połóż dłonie płasko na podłodze przy dolnych żebrach. (Osoby mniej giętkie mogą zdecydować się na umieszczenie dłoni na podłodze na wysokości ramion). Podczas wdechu wyciągnij łokcie i unieś głowę, klatkę piersiową i brzuch z podłogi, jednocześnie trzymając kości miednicy na podłodze. Głowę można trzymać w pozycji neutralnej lub wyprostowanej.
Należy unikać stania na głowie dla osób z zaburzeniami równowagi lub konstytucją pitta. Stanie na głowie ogrzewa ciało, a większość tego ciepła gromadzi się w głowie i oczach. Oczy są organem kontrolowanym głównie przez pitta. Z tego powodu stojaki na głowie mogą powodować lub nasilać choroby oczu. Jeśli osoba z konstytucją pitta i bez poważnej nierównowagi decyduje się na stanięcie na głowie, wówczas należy ją trzymać przez bardzo krótki czas.
Asany dla Kapha
Aby zrównoważyć ciężką, powolną, zimną i uspokajającą naturę kapha, ćwicz asany, które są bardziej stymulujące i rozgrzewające. Asany najlepiej pasujące do osób o charakterze kapha lub braku równowagi to te, które otwierają klatkę piersiową. Żołądek i klatka piersiowa to obszary, w których gromadzi się kapha. W klatce piersiowej kapha przybiera postać śluzu. Te asany są doskonałe w zapobieganiu i leczeniu stanów zastoinowych, takich jak zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc, a także w stanach zaciskających, takich jak astma i rozedma płuc.
Ustrasana (pozycja wielbłąda) i Setu Bandha (pozycja mostu) są przydatnymi asanami dla kaphas. Aby wykonać Setu Bandha, połóż się płasko na plecach z rękami po bokach, z dłońmi skierowanymi w dół w kierunku podłogi. Używając łokci i przedramion, unieś miednicę z maty, trzymając ramiona i stopy uziemione. Staraj się pozostać na szczytach ramion i zwiększ wysokość miednicy, rozciągając ją równomiernie przez obie nogi.
Jako delikatną alternatywę dla tej postawy, połóż się na plecach wyprostowany na poduszce i poduszce. Obie te odmiany doskonale otwierają klatkę piersiową, umożliwiając większą cyrkulację energii w tym regionie. Te asany wpływają również na przepływ energii przez czakrę serca, wspomagając rozwój współczucia i bezwarunkowej miłości.
W przypadku osób o charakterze kapha i braku równowagi, uspokajające i uspokajające działanie większości asan musi być równoważone innymi asanami, które są bardziej stymulujące i rozgrzewające. Osoby z natury kapha najlepiej radzą sobie z pozycjami wzmacniającymi, ponieważ ich stawy i mięśnie są zwykle mocne i stabilne. Zwiększenie elastyczności jest niezwykle ważne dla osób z natury kapha, ponieważ kapha stają się zbyt sztywne lub sztywne.
Suryanamaskar (Powitanie Słońca) jest bardzo dobrym ćwiczeniem aerobowym dla Kapha i pomaga w leczeniu otyłości i depresji, dwóch powszechnych chorób Kapha. Powitanie słońca jest idealną asaną dla kapha, ponieważ jest bardzo aktywny, wytwarza ciepło i otwiera klatkę piersiową.
Ta sekwencja póz składa się z 12 części. Rozpocznij od stania wyprostowanego ze stopami stykającymi się ze sobą. Zegnij łokcie i połącz dłonie na środku klatki piersiowej. Unieś ramiona nad głowę i lekko ugnij je do tyłu. Pochyl się do przodu w Uttanasanie i połóż ręce na podłodze, zginając kolana, jeśli chcesz chronić plecy. Z tej pozycji wykonaj wypad do tyłu prawą nogą, zginając lewe kolano. Kolano prawej nogi może leżeć na podłodze. Stopa lewej nogi powinna znajdować się między obiema rękami.
Przesuń lewą nogę do tyłu i połóż ją za prawą, unosząc pośladki wysoko w powietrze i wchodząc w Adho Mukha Svanasana (pies skierowany w dół). Pozwól łokciom oprzeć się na podłodze i przesuń swoje ciało do przodu w Bhujangasana (pozycja kobry). Następnie wciśnij z powrotem w psa skierowanego w dół. Następnie wypchnij prawą nogę do przodu, ustawiając miednicę nisko nad ziemią. Prawa stopa jest umieszczona między dłońmi, a kolano zgięte, trzymane blisko klatki piersiowej. Wracając do Uttanasany, przesuń lewą stopę do przodu. Podejdź do pozycji stojącej i ponownie unieś ręce nad głowę, wyciągając plecy i szyję. Aby zakończyć cykl, odłóż ręce do klatki piersiowej, dłonie razem.
Ludzie wszystkich konstytucji mogą skorzystać z Powitania Słońca w porze dnia, w której dominuje energia kapha (od 6:00 do 10:00 i po południu), o ile nie ma poważnego braku równowagi w pitta lub vata. Ludzie o naturze kapha powinni wykonywać wiele powtórzeń i wykonywać je z dużą szybkością. Podczas gdy na ogół ludzie o naturze vata powinni unikać tej asany, wykonywanie jej bardzo powoli iz wielką świadomością zmniejszy jej tendencje do obciążania vata. Typy Pitta powinny wykonywać ograniczone powtórzenia, ponieważ ta seria jest bardzo rozgrzewająca.
Niewiele asan jest szkodliwych dla kapha, ponieważ kapha korzystają ze wszystkich form rozciągania i ruchu. Jednak dwoma słabymi obszarami ciała osobników Kapha są płuca i nerki. Asany, które wywierają nadmierny nacisk na dolną część brzucha, takie jak Dhanurasana (pozycja łuku), mogą pogorszyć stan nerek, jeśli są trzymane zbyt długo.
Inne czynniki
W pewnym sensie recepta, którą właśnie wydałem, jest zbyt uproszczona. Opracowując zdrową praktykę jogi, musisz wziąć pod uwagę nie tylko swoją kondycję i brak równowagi, ale także swój wiek, porę roku i porę dnia, w której ćwiczysz.
W różnych okresach naszego życia różne dosze odgrywają większą rolę. Jest to część naturalnej fluktuacji tych sił. Od narodzin do okresu dojrzewania nasze ciała i umysły są bardziej narażone na działanie Kapha. Od okresu dojrzewania do około lat emerytalnych wpływ pitta wzrasta. Późniejsze lata, po przejściu na emeryturę, są najbardziej zdominowane przez vata.
W każdym z tych okresów musimy zwracać uwagę na wpływ naszego wieku i odpowiednio modyfikować naszą praktykę. Kiedy jesteśmy bardzo młodzi, nasze ciała lepiej tolerują bardziej aerobowe style jogi. Wraz z wiekiem musimy ćwiczyć więcej uspokajających asan.
Pory roku wpływają również na zdrową praktykę. Sezon zimnej wilgoci zwiększa kapha. Sezon ciepłej pogody zwiększa pitta. Pora chłodnej i suchej pogody zwiększa vata, podobnie jak pora wietrzna. (W różnych częściach kraju odbywa się to w różnym czasie, więc umieszczanie na nich nazw tradycyjnych pór roku może być mylące). W sezonie kapha praktyka, która jest bardziej stymulująca i rozgrzewająca, jest lepsza. W sezonie pitta najlepiej jest chłodzić. W sezonie vata uspokajająca praktyka wspiera zdrowie.
Wreszcie, pora dnia, którą ćwiczymy, wpłynie na równowagę dosz. Kapha naturalnie rośnie między 6:00 a 10:00 i wieczorem, kiedy poruszamy się powoli. Pitta naturalnie rośnie między 10:00 a 2:00 i wieczorem, kiedy ogień trawienny osiąga szczyt, aw ciągu dnia słońce jest w szczytowym momencie. Vata naturalnie wzrasta między 2:00 a 6:00 i wieczorem, podczas przejścia między nocą a dniem.
Większość ludzi ćwiczy jogę wczesnym rankiem, kiedy świat jest spokojny. Przed 6:00, w czasie vata, zaleca się bardzo cichą i delikatną praktykę. Po godzinie 6:00, w czasie kapha, odpowiednia jest bardziej stymulująca praktyka. Pamiętaj jednak, że kiedy projektujesz praktykę jogi dla siebie, twój ogólny vikruti, czyli brak równowagi, jest ważniejszy niż wpływ pory roku, twojego wieku czy pory dnia. Powinny być one postrzegane jako czynniki, które modyfikują twoją praktykę, ale nie czynniki, które ją tworzą. Kiedy jesteś w niemal idealnej równowadze, możesz stworzyć program oparty prawie wyłącznie na swojej konstytucji, porach roku i porze dnia.
W Ajurwedzie zrównoważenie działania dosz to tylko połowa przepisu na zdrowie i dobre samopoczucie. Druga połowa to rozwój bardziej sattwicznego stylu życia i nauka wyrażania naszej sattvicznej natury: tego aspektu nas samych, który poprzez świadomość naszej łączności z Duchem pozwala nam wyrazić nasze najwyższe lub najbardziej cnotliwe cechy.
Joga, praktykowana w harmonii z unikalną naturą każdej osoby, jest częścią ajurwedycznej ścieżki prowadzącej do równoważenia dosz i wzmacniania sattvy. Tą drogą każdy z nas może osiągnąć swój pełny potencjał.
Marc Halpern jest założycielem i dyrektorem California College of Ayurveda w Grass Valley w Kalifornii.
