Rozważ wprowadzenie jakiejś formy praktyki medytacyjnej na swoje zajęcia jogi. Medytacja zachęca uczniów do stosowania siły i równowagi generowanej podczas praktyki asan, aby nauczyć się zarządzać swoim umysłem.
Umysł może być naszym największym przyjacielem lub największym wrogiem, źródłem wielu naszych problemów lub rozwiązaniem naszych problemów. Pomaganie uczniom w tworzeniu pozytywnych, świadomych relacji z ich umysłami to wspaniały prezent. Ten pozytywny związek z umysłem jest podstawą prawdziwego zdrowia i szczęścia.
Jeśli zaniedbamy umysł, zostajemy odłączeni od naszego potencjału twórczego i łatwo możemy paść ofiarą lęku i depresji. Dzieje się tak, ponieważ umysł jest potężną siłą, która wymaga treningu i dojrzałości, jeśli mamy sobie z nim dobrze radzić. Niestety, wiele osób unika medytacji. Praktyka asan daje cudownie natychmiastowe poczucie dobrego samopoczucia fizycznego, pozostawiając nas odświeżonych i naładowanych energią. To jeden z powodów, dla których asany są tak popularne. Z drugiej strony medytacja jest bardziej zniechęcającą dyscypliną, ponieważ wymaga od nas stawienia czoła i trenowania naszych umysłów.
Istnieje wiele różnych form medytacji, ale wszystkie prowadzą do tego samego celu: większej samoświadomości. Pozytywnym skutkiem ubocznym jest stan zdrowia fizycznego i psychicznego. Medytacja pomaga nam również zgłębiać tajemnice życia i egzystencji, pomagając nam uzyskać głębsze spełnienie. Ostatecznie medytacja prowadzi do ugruntowanego, skoncentrowanego, skupionego stanu, który wielu określa jako oświecony.
Etapy medytacji
Medytacja obejmuje trzy odrębne etapy. Pierwsza to samoregulacja , w ramach której uczymy naszych uczniów świadomej zmiany funkcjonowania ciała i umysłu oraz uczuć. Na przykład, naucz swoich uczniów świadomości oddechu, aby wywołać relaksację.
Mając uczy samoregulacji, drugi etap obejmuje sposoby poszukiwania siebie , które składają się głównie z stężeniu w połączeniu z świadomości. To pozwala nam uświadomić sobie części nas, które wcześniej były nieświadome. Techniki samopoznania rozwijają wewnętrzną siłę i stabilność.
Ostatecznie techniki samopoznania otwierają drzwi do dążenia do samowyzwolenia i rozwoju duchowego, łączenia naszej świadomości z wyższą świadomością. Ten trzeci etap nazywa się samodoskonaleniem , co prowadzi do samorealizacji.
Zobacz także Sekwencję jogi Deepaka Chopry, aby osiągnąć wyższą świadomość
Wobec umysłu
Większość ludzi nie chce wykonywać pracy wymaganej do rozwinięcia świadomości medytacyjnej, ponieważ zmierzenie się z umysłem jest wyzwaniem. Ma obszary, które lubimy i z którymi czujemy się komfortowo, oraz obszary, których nie lubimy i których chcemy się pozbyć. Chęć uniknięcia trudności jest całkiem naturalna, a większość ludzi przychodzi do medytacji, ponieważ chcą być wolni od problemów, niepokoju i bólu. Mają nadzieję, że medytacja pozwoli im pozbyć się problemów.
Jednak medytacja uczy nas, że nie możemy pozbyć się naszych problemów, że życie jest z natury problematyczne i wymagające. Zamiast tego medytacja uczy nas, jak radzić sobie z problemami z większą siłą, opanowaniem i odwagą oraz jak używać problemów jako odskoczni do wyższej świadomości.
Należy koniecznie pamiętać, że celem medytacji jest samoświadomość, a nie stan błogości wolny od problemów i przeszkód. Jeśli po prostu szukamy ekstazy i mamy nadzieję, że unikniemy smutku i cierpienia, to w rzeczywistości szukamy utraty siebie. Ostatecznym celem medytacji jest pozostanie ugruntowanym w samoświadomości we wszystkich warunkach radości i smutku, przyjemności i bólu, zysków i strat.
Dlatego jako nauczyciele musimy nieustannie przypominać naszym uczniom, aby pozostawali ugruntowani w samoświadomości w każdych warunkach i nie gubili się w doświadczeniu, bez względu na stan, jaki się pojawi.
Wyzwania dla medytacji
Istnieje kilka fundamentalnych wyzwań stojących przed każdym, kto medytuje. Pierwsza dotyczy natury niezdyscyplinowanego umysłu. Niezdyscyplinowany umysł ma tendencję do oscylowania między dwoma podstawowymi stanami medytacji: stanem otępienia, senności i niespokojnym, rozproszonym stanem. Ważne jest, aby nauczyciele upewnili swoich uczniów, że te oscylacje są normalne.
Inne wyzwania obejmują stare wzorce mentalne oraz niestrawione emocje i doświadczenia, które pojawiają się, gdy próbujemy wyciszyć umysł. Kiedy zaczynamy się relaksować, stłumione doświadczenia powracają i musimy stawić im czoła, poradzić sobie z nimi i przetrawić je. Robimy to, ucząc praktyk, które pozwalają na stan oderwanego świadka, który pozwala nam obserwować umysł bez reagowania.
Jako nauczyciele ważne jest również wychwalanie jogicznego stylu życia i diety, prostego życia sattwicznego, które ułatwia doświadczenie medytacyjne. Jeśli wyczerpuje nas stresująca egzystencja, będziemy spać podczas spokojnych chwil medytacji. Jeśli jemy nadmiernie, poczujemy się ciężko. Będziemy doświadczać w medytacji wszystkiego, co do niej wniesiemy.
Zmiany stylu życia są często trudne, nawet jeśli wiemy, że uczynią nas zdrowszymi i szczęśliwszymi.
Zobacz także Praktyka medytacji pozwalająca na radość i szczęście
Sprostanie wyzwaniu medytacji
Aby osiągnąć wyższe stany świadomości medytacyjnej, musimy przejść proces treningu i autotransformacji. Jest to trudne do osiągnięcia w pojedynkę i zwykle wymaga nauczyciela. Jako nauczyciele możemy zrobić kilka rzeczy, aby wspierać bardziej ugruntowaną praktykę medytacyjną:
1. Inspiruj uczniów, udzielając instrukcji, które przywołują odwagę, szczerość, zaangażowanie i determinację. Narysuj obraz możliwości, aby uczniowie wiedzieli, do czego dążą i jakie korzyści osiągną, gdy znajdą się w tej wewnętrznej podróży do samopoznania.
2. Powiedz uczniom, aby zastanowili się, co chcą osiągnąć w życiu i zdecyduj się to osiągnąć. Powinni używać medytacji jako części tego osiągnięcia.
3. Praktykuj asany przed medytacją, aby przygotować ciało-umysł, ułatwiając siedzenie bez bolących kolan i pleców, podczas gdy skupiamy się na subtelniejszych elementach naszej istoty.
4. Używaj pranajamy, cudownego procesu premedytacyjnego, który napełnia nas energią i daje nam siłę i wytrzymałość do wykonywania pracy, którą musimy wykonać z naszymi umysłami. Jednym z najlepszych ćwiczeń premedytacyjnych pranajamy jest oddychanie naprzemienne przez nozdrza.
5. Zaangażuj się w mieszankę praktyk medytacyjnych. Zacznij od stylu praktyki opartego na koncentracji, takiego jak medytacja z użyciem oddechu i mantry. Następnie przejdź do praktyki uważności, obserwując, co się pojawia. Jednym z najlepszych oddechów, aby pozostać ugruntowanym w medytacji, jest Ujjayi lub oddychanie gardłem, wykonywane bardzo miękko i delikatnie.
6. Podczas medytacji z przewodnikiem poproś uczniów, aby obserwowali, czy czują się uziemieni, czy tępi i rozproszeni. Jeśli są przytępieni lub rozproszeni, powinni medytować o tym stanie, aby zapytać, dlaczego tak się dzieje. Zachęć ich, aby zrozumieli, jakie zmiany muszą wprowadzić w swoim życiu.
7. Stosuj techniki samoregulacji, aby podczas praktyki mogli robić to, co trzeba, aby czuć się bardziej ugruntowanym. Na przykład użyj technik oddychania, takich jak Ujjayi lub mantra.
8. Symbol wyższej świadomości, taki jak płomień świecy lub jakiś obraz, który przyciąga nasze umysły do wyższej inspiracji, jest często użytecznym narzędziem, które pobudza nas podczas praktyki. Powiedz uczniom, aby podczas ćwiczeń trzymali ten obraz w swoim sercu i umyśle.
9. Przede wszystkim przypomnij swoim uczniom, że cokolwiek pojawia się w ich umysłach, jest tylko częścią procesu umysłowego. Muszą starać się skupić swoją uwagę na sobie jako obserwatorach procesu, zamiast dać się wciągnąć w same stany mentalne.
Zobacz także 10 medytacji, które będziesz chciał mieć pod ręką
Dr Swami Shankardev Saraswati jest jogaczarją, lekarzem, psychoterapeutą, autorem i wykładowcą. Żył i studiował u swojego guru Swamiego Satyanandy przez ponad 10 lat w Indiach (1974-1985). Wykłada na całym świecie. Aby się z nim skontaktować lub przeczytać więcej o jego pracy, przejdź do www.bigshakti.com.
