Siedzę z ośmioma innymi osobami w półokręgu na podłodze, powoli po raz pierwszy rozpakowując fisharmonię. Uwielbiam jego słodycz. Wygląda jak zabawkowy fortepian skrzyżowany z eleganckim akordeonem z drewna tekowego, który składa się jak walizka dziecka, ułatwiając przenoszenie. Jestem w studio jogi, gdzie zapisałem się na zajęcia, aby nauczyć się intonować i grać 10 mantr Kundalini wykonywanych przez niektórych moich ulubionych muzyków, takich jak Snatam Kaur i Jai-Jagdeesh. Jako piosenkarkę i początkującą nauczycielkę Kundalini Jogi, spodobał mi się duży dźwięk i prostota harmonium. Zapisałem się na ten sześciotygodniowy kurs, aby towarzyszyć sobie podczas prowadzenia medytacji z mantrą lub intonowania podczas zajęć.
Nasz nauczyciel, Michael Cohen, założyciel Kirtan Leader Institute, prowadzi nas przez konfigurowanie i pozycjonowanie naszych instrumentów. „Możesz zagrać tylko jeden akord na fisharmonii i brzmi to świetnie” - mówi nam. I tak właśnie zaczynamy - po prostu przytrzymując klawisze C i F na klawiaturze jedną ręką, drugą pompując miech (mechanizm, który przepycha powietrze przez stroiki) i skandując „Om”. On ma rację. Ton jest głęboki i bogaty, a kiedy wszyscy gramy razem, dźwięk staje się jeszcze bardziej ekspansywny, wypełniając pomieszczenie i wibrując głęboko w splotu słonecznym jak kojący szum całego ciała.
Zobacz także: Słyszałeś o kirtanie, ale czy słyszałeś o bhadźanach?
Historia Harmonium
Chociaż wielu myli harmonium z klasycznym instrumentem indyjskim, w rzeczywistości został zaprojektowany w Europie w XIX wieku jako tańsza alternatywa dla organów lub klawesynu. Wersja europejska była odtwarzana jak na tradycyjnych organach, ale kiedy instrument wyemigrował do Indii pod koniec XIX i na początku XX wieku - w okresie dojrzewania brytyjskich rządów kolonialnych - spotkała się z rzeszą indyjskich fanów, którzy dostosowali ją do lokalnych specyfikacji: zastąpiono miechem, a instrument został umieszczony na podłodze, tak aby ludzie mogli na nim grać siedząc ze skrzyżowanymi nogami. Na koniec dodano drony - małe pokrętła umieszczone pod klawiszami, które po wyciągnięciu odgrywają stałą nutę - nadając nowoczesnemu wcieleniu harmonium potężny, wielowarstwowy, mistyczny dźwięk.
Śpiewam przez całe życie. Mój tata był psychiatrą i prowadził z boku zespół rockowy, a moje pierwsze występy to śpiewanie z nim kolęd w szpitalnych placówkach psychiatrycznych w czasie wakacji. Jako dziecko byłem totalnym amatorem, który szukał mikrofonu przy każdej okazji. W liceum w latach 90. wyrosłem na maniaka dramatu: grałem w musicalach i jednocześnie miałem obsesję na punkcie klasycznego jazzu i punk rocka, a także zajmowałem się kolekcją zabójczych płyt winylowych.
Zobacz także Nowa witryna internetowa uczy kirtanu
Muzyka stała się moim sposobem radzenia sobie ze światem - sposobem na przetwarzanie trudnych emocji, a nawet łączenie się ze zbiorową mądrością przeszłości, w szczególności inteligencją emocjonalną potężnych wokalistek, które pomogły mi przejść przez złamane serce ludzkiego doświadczenia. Aretha Franklin, kd lang, a przede wszystkim Billie Holiday byli moimi guru, zanim kiedykolwiek usłyszałem o tym terminie.
Co to jest Naad?
Koncepcja Naad - esencja wszelkiego dźwięku - jest integralną częścią Jogi Kundalini. Naad Yoga łączy w sobie mantrę, oddech i rytm, aby stworzyć uzdrawiającą reakcję układu odpornościowego. Ze względu na duży nacisk na wibracje dźwięku, harmonie, gitary akustyczne i kirtan (rodzaj duchowego śpiewu, często używającego wezwań i odpowiedzi) są często spotykane na zajęciach jogi zawierających kluczowe mantry zaprojektowane, aby skierować umysł w stronę pozytywności i wrażliwości.
Naturalna ekspresja wokalna Jogi Kundalini przemówiła do mojego ja z dzieciństwa. A dla mnie granie na harmonium podczas śpiewania podnosi śpiewanie do somatycznego doznania całego ciała. Poza tym to łatwe. W przeciwieństwie do gitary, nie potrzebujesz żadnej siły palców ani umiejętności, aby przytrzymać klawisze, a jeśli nie jesteś naturalnym wokalistą, wydaje się, że jest to okazja do śpiewania w grupie, przy jednoczesnym powolnym budowaniu pewności siebie. własny głos.
Zobacz także Teaching Chants: Włącz kirtan do swoich zajęć
Prawda o lekcjach
Harmonium jest zaskakująco łatwe do nauczenia, zwłaszcza w sposób, w jaki uczy Cohen. Nawet jeśli nie wiesz, jak czytać nuty, metoda nauczania Cohena obejmuje arkusze wykresów dla piosenek, które opierają się na nutach z nazwy (ABCDEFG) - a nie tak, jak napisana muzyka na wysokich tonach lub lasce basowej. Na pierwszych zajęciach rozdał karteczki samoprzylepne, na których zapisywaliśmy różne notatki i umieściliśmy je nad odpowiadającymi im klawiszami, aby ułatwić prowadzenie naszych palców. Pod koniec wszyscy śpiewali i grali „Om Shanti”, podnosząc klawisze od C do G w rytm elektronicznego rytmu tabli. Uświadomiłem sobie wtedy, że fisharmonia jest niezwykle przystępna i przyjemna.
W drugiej klasie na zmianę prowadziliśmy z naszą grupą kirtan wezwania i odpowiedzi, który nawet dla tak doświadczonego wykonawcy jak ja był stresujący. Każdy uczeń zaśpiewał werset do piosenki „Baba Hanuman”, podczas gdy cała grupa grała razem. Tutaj leży prawdziwa magia kirtanu - doświadczanie wyjątkowości i twórczej ekspresji każdej osoby, a następnie łączenie się razem jako jeden głos, inkantacja duszy jednoczącej się z uniwersalną świadomością.
Michael Cohen uczy teraz harmonium i prowadzi kirtan online. Kliknij tutaj, aby uzyskać więcej informacji.
Moja harmonium siedzi teraz obok maty do jogi w rogu mojej sypialni, gotowa do gry, gdy nadejdzie inspiracja. Często dostrajam się do niego przed codzienną praktyką medytacyjną. Czasami gram przez pięć minut, a czasami przez dwie godziny, dostosowując instrument do moich potrzeb twórczej ekspresji tego dnia. Pomimo jego korzeni w muzyce duchowej, stworzyłem ten instrument jako swój własny, wybierając na klawiszach akordy bluesowe lub ulubione standardy jazzowe. Podobnie jak twórcza świadomość wszechświata, ten instrument pomaga zintegrować wszystkie aspekty mojej istoty, a nie tylko części, które lubię lub części, które wyglądają schludnie i razem. Niedawno nauczyłem się „Wiesz, że nie jestem dobry” autorstwa Amy Winehouse. Po przepracowaniu refrenu i improwizacji na moście poczułem się lepiej niż przez długi czas.
Zobacz także The Effortless, Calming Magic of Mantra and Music, Według nauki
