Wyznaczanie celów to nie to samo, co wyznaczanie celów. Mylenie tych dwóch może prowadzić do niepotrzebnego cierpienia.
Raz w miesiącu, na godzinę przed niedzielnymi wieczornymi zajęciami medytacji, które prowadzę, prowadzę wywiad grupowy dla studentów, którzy uczęszczają regularnie. Te wywiady dają im możliwość zadawania pytań na temat ich praktyki medytacyjnej lub stosowania Dharmy w życiu codziennym. Podczas niedawnej sesji jogin, który sumiennie medytuje każdego ranka, przyznał: „Muszę być zdezorientowany nauką Buddy o właściwych intencjach. Jestem bardzo dobry w ustalaniu intencji, a następnie przypominaniu sobie o nich. postępować zgodnie z tymi intencjami i popadam w rozczarowanie. Co jest złego w mojej praktyce? ”
Na początku mogłem się tylko uśmiechać w odpowiedzi. Co za dobre pytanie! Kiedy poprosiłem ją o wyjaśnienie tych zamiarów, przystąpiła do opisania szeregu celów na swoją przyszłość - zmniejszenia napięcia w pracy, spędzania więcej czasu z rodziną, stabilizacji finansów i nie tylko. Cierpiała na pewien rodzaj zamętu, który zdaje się trapić wielu bystrych, ciężko pracujących ludzi: mieszanie dwóch różnych funkcji życiowych, które łatwo można pomylić ze sobą. Wszystkie jej cele były godne pochwały, ale żaden nie pasował do nauk Buddy o właściwych intencjach.
Cele a intencje
Stawianie celów to cenna umiejętność; wymaga wyobrażenia sobie przyszłego wyniku na świecie lub w swoim zachowaniu, a następnie planowania, stosowania dyscypliny i ciężkiej pracy, aby to osiągnąć. Organizujesz swój czas i energię w oparciu o swoje cele; pomagają nadać kierunek Twojemu życiu. Poświęcenie się i wizualizacja tych celów może pomóc ci w twoich wysiłkach, ale żadna z tych czynności nie jest tym, co nazywam ustalaniem intencji. Oboje wiążą się z życiem w wyobrażonej przyszłości i nie są zainteresowani tym, co dzieje się z tobą w chwili obecnej. W przypadku celów przyszłość zawsze jest w centrum uwagi: czy zamierzasz osiągnąć cel? Czy będziesz szczęśliwy, kiedy to zrobisz? Co dalej?
Wyznaczanie intencji, przynajmniej według nauk buddyjskich, jest czymś zupełnie innym niż wyznaczanie celów. Nie jest zorientowany na przyszłe rezultaty. Zamiast tego jest to ścieżka lub praktyka, która koncentruje się na tym, jak „jesteś” w chwili obecnej. Skupiacie się na nieustannie obecnym „teraz” w nieustannie zmieniającym się biegu życia. Ustalasz swoje intencje w oparciu o zrozumienie tego, co jest dla ciebie najważniejsze, i zobowiązujesz się dostosować swoje doczesne działania do swoich wewnętrznych wartości.
Kiedy zdobędziesz wgląd poprzez medytację, mądrą refleksję i moralne życie, twoja zdolność do działania zgodnie z twoimi intencjami rozkwita. Nazywa się to praktyką, ponieważ jest to nieustannie odnawiający się proces. Nie tylko ustalasz swoje intencje, a potem o nich zapominasz; żyjesz nimi każdego dnia.
Chociaż studentka myślała, że skupia się na swoim wewnętrznym doświadczeniu chwili obecnej, w rzeczywistości skupiała się na przyszłym wyniku; chociaż miała zdrowe cele, które wskazywały na zdrowy kierunek, nie była jej wartościami. Tak więc, kiedy jej wysiłki nie powiodły się, zagubiła się w rozczarowaniu i zmieszaniu. Kiedy to się stało, nie miała „podstawy do zamiaru”, która pomogłaby jej odzyskać równowagę psychiczną - nie miała żadnego sposobu na osadzenie się w kontekście, który byłby większy i bardziej znaczący niż jej aktywność zorientowana na cel.
Cele pomogą Ci ugruntować swoje miejsce na świecie i być skuteczną osobą. Ale ugruntowanie się w intencji jest tym, co zapewnia integralność i jedność w twoim życiu. Poprzez umiejętne kultywowanie intencji uczysz się stawiać mądre cele, a następnie ciężko pracować nad ich osiągnięciem bez przywiązania do wyniku. Jak zasugerowałem joginowi, tylko pamiętając o swoich intencjach, możesz ponownie połączyć się ze sobą podczas tych burz emocjonalnych, które powodują, że tracisz kontakt ze sobą. To pamiętanie jest błogosławieństwem, ponieważ zapewnia poczucie sensu twojego życia, niezależne od tego, czy osiągasz określone cele, czy nie.
Jak na ironię, będąc w kontakcie ze swoimi prawdziwymi intencjami i działając zgodnie z nimi, stajesz się bardziej skuteczny w osiąganiu swoich celów niż wtedy, gdy działasz z powodu pragnień i niepewności. Kiedy jogin to zrozumiał, zaczął pracować nad celami i intencjami jako oddzielnymi funkcjami. Później poinformowała, że ciągłe wracanie do swoich zamiarów w ciągu dnia faktycznie pomagało jej w osiągnięciu celów.
Zobacz także Sekret kochania swojej pracy: właściwe życie
Położyć podwaliny pod właściwą intencję
Jak by to było, gdybyś nie mierzył sukcesu swojego życia tylko tym, co otrzymujesz, a czego nie, ale nadał równy lub większy priorytet temu, jak bardzo jesteś dostosowany do swoich najgłębszych wartości? Cele są zakorzenione w maji (iluzji) - iluzorycznym świecie, w którym to, czego chcesz, wydaje się stałe i niezmienne, ale w rzeczywistości ciągle się zmienia. To na tym świecie kwitnie mara , wewnętrzny głos pokusy i zniechęcenia. Cele nigdy nie wypełniają Cię w sposób ciągły; albo tworzą inny cel, albo upadają. Zapewniają ekscytację - wzloty i upadki życia - ale intencja zapewnia szacunek do siebie i spokój ducha.
Kultywowanie właściwych intencji nie oznacza porzucenia celów. Nadal ich używasz, ale istnieją one w szerszym kontekście znaczeń, które daje możliwość spokoju poza fluktuacjami spowodowanymi bólem i przyjemnością, zyskiem i stratą.
Czwarta Szlachetna Prawda Buddy uczy właściwych intencji jako drugiego kroku na ośmiorakiej ścieżce:
Nie wyrządzaj krzywdy i traktuj siebie i innych z miłującą dobrocią i współczuciem, poszukując prawdziwego szczęścia, które pochodzi z uwolnienia się od lgnięcia i lgnięcia. Takie stwierdzenie może brzmieć naiwnie lub idealistycznie - sposób dla zakonnic i mnichów na życie, ale nieodpowiedni dla tych z nas, którzy muszą stawić czoła w tym trudnym, konkurencyjnym świecie.
Ale myślenie, że to popełnia ten sam błąd, co kobieta w moim wywiadzie grupowym.
Decydując się na życie z właściwą intencją, nie rezygnujesz z pragnienia osiągnięć lub lepszego życia, ani nie zobowiązujesz się do bycia doskonałymi moralnie. Ale zobowiązujesz się żyć każdą chwilą z zamiarem nie wyrządzania krzywdy swoim czynom i słowom oraz nie naruszania innych poprzez swoje środki do życia lub seksualność. Łączysz się z własnym poczuciem dobroci i wrodzonej godności. Stojąc na tym gruncie intencji, możesz uczestniczyć według własnego uznania w życiowych zawodach, dopóki z nich nie wyrośniesz.
Oczywiście czasami wszystko idzie dobrze, a innym razem nie, ale nie żyjesz i nie umierasz z powodu tych niekończących się fluktuacji. Twoje szczęście pochodzi z siły twojego wewnętrznego doświadczenia intencji. Stajesz się jednym z tych szczęśliwych ludzi, którzy wiedzą, kim są i są niezależni od obsesji naszej kultury na punkcie wygrywania. Nadal odczuwasz smutek, stratę, pożądanie i strach, ale masz możliwość bezpośredniego odniesienia się do wszystkich tych trudnych emocji. Dlatego nie jesteś ofiarą, ani twoje szczęście i spokój ducha nie zależą od tego, jak sprawy mają się teraz.
Nadużywanie dobrych intencji
Kiedy oferuję nauki dotyczące właściwych intencji, uczniowie często zadają sobie pytanie: „Czy to nie jest jak zapisanie się na Dziesięć Przykazań w innej formie?” i „A co ze starym powiedzeniem:„ Droga do piekła jest wybrukowana dobrymi intencjami ”? Po pierwsze, Dziesięć Przykazań to doskonałe wytyczne moralne dla nas wszystkich, ale właściwy zamiar nie jest prawem moralnym; jest to postawa lub stan umysłu, który stopniowo rozwijasz. W związku z tym im dłużej pracujesz z właściwą intencją, tym subtelniejsza i bardziej interesująca staje się praktyka.
W psychologii buddyjskiej intencja przejawia się jako „wola”, która jest mentalnym czynnikiem, który najbardziej determinuje twoją świadomość w każdej chwili. Dosłownie to twoja intencja wpływa na to, jak interpretujesz to, co przychodzi ci do głowy.
Weźmy na przykład osobę niegrzeczną i dominującą podczas spotkania w pracy. Jest nieprzyjemny, a przynajmniej twoje doświadczenie z nim jest nieprzyjemne. Co zauważasz? Czy widzisz jego brak poczucia bezpieczeństwa i jak bardzo pragnie kontroli i uwagi? A może dostrzegasz tylko własne potrzeby i niechęć, i traktujesz jego zachowanie do siebie, mimo że tak naprawdę ma ono niewiele wspólnego z tobą? Jeśli jesteś ugruntowany w swoim zamiarze, odpowiedzią będzie zauważenie jego dyskomfortu i własnego cierpienia oraz współczucie dla was obojga. Nie oznacza to, że nie czujesz irytacji ani że pozwalasz mu się popychać, ale unikasz zagubienia się w ocenie lub osobistej reakcji.Czy czujesz dodatkową przestrzeń emocjonalną, jaką zapewnia taka orientacja na życie? Czy widzisz większy zakres możliwości interpretacji trudności w swoim życiu?
Jeśli chodzi o dobre intencje, które w starym porzekadle prowadzą do piekła, to prawie zawsze wiążą się one z przygotowaniem planu dla kogoś innego. Są to cele zamaskowane jako intencje i porzucasz swoje wewnętrzne intencje w pogoni za nimi. Co więcej, te cele są często tylko twoim poglądem na to, jak powinno być, i zostajesz złapany w swój własny reaktywny umysł.
Mieszanie motywów
Jedną z kwestii związanych z kultywowaniem intencji, która zdarza się wielu joginom, są motywy mieszane. Podczas indywidualnych wywiadów ludzie czasami przyznają się do bólu, gdy odkryli podczas medytacji, jak mieszane były ich motywy w przeszłych sytuacjach, w których uczestniczył przyjaciel lub członek rodziny. Czują, że nie są dobrą osobą i nie są godni zaufania. Czasami odpowiadam parafrazą starego bluesowego refrenu: „Gdyby nie pech, nie miałbym szczęścia”. To samo dotyczy motywów; w większości sytuacji, gdybyś nie szedł z mieszanymi motywami, nie miałbyś żadnej motywacji. Po prostu utkniesz.
Budda wiedział wszystko o mieszanych motywach. W sutcie Majjhima Nikaya „The Dog-Duty Ascetic” opisuje, jak „ciemne intencje prowadzą do mrocznych rezultatów” i „jasne intencje prowadzą do jasnych rezultatów”. Następnie mówi: „Jasne i ciemne intencje prowadzą do jasnych i ciemnych rezultatów”. Życie jest takie, dlatego praktykujemy. Nie jesteś w pełni oświeconą istotą; dlatego oczekiwanie, że będziesz doskonały, jest formą złudzenia.
Zapomnij o osądzaniu siebie i po prostu pracuj nad nadchodzącym momentem. Właściwy zamiar jest ciągłym dążeniem. Dostrzeżenie swoich mieszanych motywów jest krokiem ku wyzwoleniu się od ignorancji i zaślepienia przez pożądanie lub niechęć. Tak więc witaj takie uświadomienie, nawet jeśli jest to bolesne. Im mniej osądzasz siebie na temat swoich mieszanych motywów, tym wyraźniej możesz zobaczyć, jak powodują one cierpienie. Ten wgląd uwalnia ciemne motywy i pozostawia miejsce dla jasnych.
Siew nasion karmicznych
Dla niektórych najtrudniejszy aspekt właściwej intencji wiąże się z rolą, jaką odgrywa w tworzeniu karmy. Budda zaklasyfikował karmę jako jedną z „niewiarygodnych”, co oznacza, że nigdy nie możemy jej w pełni zrozumieć; próba zrobienia tego nie jest owocna. Jednak jesteśmy wezwani do pracy z prawdą, że każde działanie ma zarówno przyczynę, jak i konsekwencje.
Podstawowym czynnikiem determinującym karmę jest intencja; dlatego praktykowanie właściwych intencji ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia spokoju i szczęścia. W naukach buddyjskich karma odnosi się do „nasienia działania”. Oznacza to, że każde słowo lub działanie jest zdrowe lub niezdrowe i automatycznie zasadza ziarno przyszłego zdarzenia, które zakwitnie samoistnie, gdy warunki są odpowiednie, tak jak roślina rośnie, gdy jest odpowiednia równowaga światła słonecznego, wody i składniki odżywcze.
To, czy działanie jest zdrowe, czy niezdrowe, zależy od intencji, która je wywołała. Po refleksji jest to zdrowy rozsądek. Często podawanym przykładem jest nóż w ręku chirurga w porównaniu z nożem napastnika. Każdy może cię skaleczyć nożem, ale jeden ma na celu pomóc ci się wyleczyć, a drugi ma zamiar cię skrzywdzić. Jednak możesz umrzeć z powodu działań któregokolwiek z nich. Intencja jest decydującym czynnikiem, który je odróżnia. Z tego punktu widzenia dobrze Ci służy kultywowanie właściwych intencji.
Kiedy uczę właściwych intencji, lubię nazywać to intencją serca . Życie jest tak zagmatwane i emocjonalnie zagmatwane, że racjonalny umysł nie jest w stanie zapewnić absolutnie jasnej intencji. Musimy polegać na naszej intuicyjnej wiedzy lub „odczuwanej mądrości”. W czasach Buddy nazywano to bodhiczittą , „przebudzonym sercem umysłu”.
Mówi się, że ziarno karmiczne może zakwitnąć jeden z trzech razy: natychmiast, później w tym życiu lub w życiu przyszłym . I odwrotnie, to, co dzieje się z tobą w każdym momencie, jest wynikiem nasion zasianych w poprzednim życiu, wcześniej w tym życiu lub w poprzednim momencie. Niezależnie od twoich odczuć dotyczących poprzednich wcieleń, dwa ostatnie są zjawiskami przyczynowo-skutkowymi, które uznajesz za prawdziwe. Ale oto myśl, nad którą warto się zastanowić, rzadko jest wspominana: na wszystko, co objawia się w twoim życiu w tej chwili, wpływa to, jak to odbierasz, a sposób, w jaki je otrzymujesz, jest w dużej mierze zdeterminowany przez twoje intencje w tej chwili.
Wyobraź sobie, że później dzisiaj będziesz miał trudną interakcję. Jeśli nie jesteś świadomy swoich zamiarów, możesz zareagować na sytuację szkodliwym działaniem fizycznym - może dlatego, że zostałeś złapany w strach, panikę, chciwość lub złą wolę. Ale mając świadomość swojego zamiaru, powstrzymałbyś się od fizycznej reakcji. Zamiast tego możesz powiedzieć tylko coś niezręcznego, powodując znacznie mniej szkód. Lub jeśli masz nawyk szorstkiego mówienia, z właściwą intencją, możesz mieć tylko negatywną myśl, ale potrafisz powstrzymać się od wypowiadania słów, których później będziesz żałować. Kiedy jesteś ugruntowany w swoim zamiarze, nigdy nie jesteś bezradny, jeśli chodzi o to, jak reagujesz na jakiekolwiek wydarzenie w swoim życiu. Chociaż prawdą jest, że często nie możesz kontrolować tego, co się z tobą dzieje,z uważnością intencji możesz złagodzić skutki tego, co się dzieje, zarówno w odniesieniu do samej chwili, jak i rodzaju karmicznego nasienia, które zasadzisz na przyszłość.
Zobacz także Find Your Purpose: Shraddha + Dharma
Developing Resolve
Nauki buddyjskie sugerują, że istnieją pewne cechy zwane parami , czyli doskonałościami, które musisz rozwinąć, zanim osiągniesz wyzwolenie. Jedna z tych cech, właściwe postanowienie, ma związek z rozwijaniem woli życia zgodnie ze swoimi intencjami. Praktykując właściwe postanowienie, nauczysz się skupiać umysł na zachowaniu swoich wartości i priorytetów oraz oprzeć się pokusie poświęcenia swoich wartości dla korzyści materialnych lub ego. Zyskujesz zdolność do konsekwentnego trzymania się swoich intencji, bez względu na to, co się pojawi.
Właściwy zamiar jest jak mięsień - rozwijasz go z czasem, ćwicząc. Kiedy to stracisz, po prostu zaczynasz od nowa. Nie ma potrzeby osądzania siebie ani rezygnacji, jeśli nie żyjesz zgodnie ze swoimi intencjami. Rozwijasz nawyk właściwej intencji, aby stał się nieświadomym sposobem na życie - automatyczną reakcją na wszystkie sytuacje. Właściwy zamiar jest organiczny; kwitnie, gdy jest uprawiany i więdnie, gdy jest zaniedbywany.
Niedawno jogin przekazał mi aktualne informacje na temat swoich wysiłków, aby praktykować właściwe intencje. Powiedziała, że przez kilka lat naciskała na swój związek, denerwując się na swojego partnera, że nie spędza więcej czasu z rodziną i żądając zmiany. Pewnego dnia w medytacji zdała sobie sprawę, że to kolejny przykład tego, jak przyłapała ją na pragnieniu więcej. Prawdę mówiąc, w jego zachowaniu nie było nic złego. Po prostu chciała spędzać razem więcej czasu niż on. Natychmiast przestała stawiać wymagania i była znacznie szczęśliwsza.
Wkrótce po tym pierwszym zrozumieniu znalazła się w sytuacji w pracy, w której wszystkie jej niepewności zostały rozpalone. Była na spotkaniu, podczas którego proponowano działanie, które uznała za niesprawiedliwe, i wyczuła narastający w niej gniew. Ale zanim się odezwała, wyszła z pokoju, aby się zastanowić.
Kiedy wróciła, miała zamiar nie reagować, szukać jasnego zrozumienia i nie przywiązywać się do wyniku. To pozwoliło jej uczestniczyć w spotkaniu w spokojny, skuteczny sposób, mówiąc prawdę. Niespodziewanie grupa doszła do wniosku, że chociaż nie myślała, że to powinno się wydarzyć, to przynajmniej może z tym żyć. „Czasami pamiętam, żebym pracował zgodnie ze swoimi intencjami”, powiedziała mi, „ale czasami po prostu mam amnezję i przez kilka tygodni całkowicie zapominam o całym pomyśle. To tak, jakbym nigdy nie był wystawiony na naukę To znaczy, w mojej głowie nie ma nic poza moimi celami. Nawet nie biorę pod uwagę swoich zamiarów. Zapewniłem ją, że u prawie każdego tak jest.Potrzeba dużo czasu, aby właściwe zamiary stały się regularną częścią twojego życia.
Czasami korzyści płynące z działania zgodnie z twoimi intencjami mogą wydawać się tak oczywiste i oczywiste, że przyrzekasz: „Od teraz będę żył w ten sposób”. Wtedy się gubisz lub przytłacza i dochodzisz do wniosku, że to więcej, niż możesz zrobić. Takie reakcje emocjonalne, choć zrozumiałe, mija się z celem. Jeśli uważasz za cel właściwą intencję, chwytasz się duchowego materializmu. Właściwy zamiar polega po prostu na powrocie do domu. Jest to praktyka dostosowania się do najgłębszej części siebie, przy jednoczesnym poddaniu się rzeczywistości, w której często gubisz się w swoim pragnieniu umysłu.
Są tylko dwie rzeczy, za które jesteś odpowiedzialny w tej praktyce: przez cały dzień zadawaj sobie pytanie, czy postępujesz zgodnie ze swoimi najgłębszymi intencjami. Jeśli nie, zacznij to robić natychmiast, najlepiej jak potrafisz. Rezultat twojego zapytania i wysiłku może początkowo wydawać się skromny. Ale bądźcie pewni, że za każdym razem, gdy zaczynacie od nowa, łącząc się ze swoim zamiarem, robicie kolejny krok w kierunku odnalezienia własnej autentyczności i wolności. W tym momencie przypominasz sobie siebie i osadzasz swoje życie na intencji swojego serca. Żyjesz szlachetnym życiem według nauk Buddy.
Zobacz także Test integralności 5 pytań Sally Kempton
