Możesz myśleć o terapii jogi jako użytecznej przede wszystkim w przypadku problemów fizycznych, ale głównym obszarem tematycznym w jodze jest umysł, co czyni ją szczególnie przydatną w leczeniu chorób psychicznych. W kolejnych artykułach omówię bardziej szczegółowo używanie jogi do łagodzenia stresu i wypalenia, lęku i ataków paniki oraz depresji, a wszystko to joga może pomóc w poprawie.
Ale jedną z największych zalet jogi jest to, że nie chodzi tylko o to, by przenieść uczniów z negatywnego stanu umysłu do poczucia „normalności”, co jest celem większości psychologów i lekarzy. Joga mierzy znacznie wyżej, starając się zapewnić swoim praktykującym kontakt ze stanem spokoju, radości i spokoju ducha, który jogini nalegają, jest prawem każdego z nas. Kluczem jest sprawienie, by twój umysł pracował dla ciebie, a nie przeciwko tobie; tysiące lat temu jogini odkryli szeroką gamę praktyk, które pomagają osiągnąć ten cel.
Gunas
Joga i ajurweda oraz filozofia samkii, z której oboje wyrosli, identyfikują trzy ogólne stany umysłu, zwane gunami . Trzy guny to tamas , radżas i sattva . Tamas to stan ciężkości lub braku ruchu; metaforycznie utknąć. Rodzaj depresji, w której dana osoba przesypia, byłby uważany za tamasowy. Rajas oznacza ruch, a radżasowy stan psychiczny charakteryzuje się niepokojem, pobudzeniem, a nawet paniką. Sattva to stan jasności, spokoju i równowagi.
Nawet jeśli dwie osoby mają tę samą diagnozę - powiedzmy, depresję - jeśli jedna jest tamasowa, a druga radżasowa, twoje podejście jako terapeuty jogi może wymagać zupełnie innego podejścia. Ogólnie rzecz biorąc, w przypadku jogi i terapii jogą chodzi o to, aby podnieść ludzi tamasowych do stanu radżasowego. Odpowiednia może być energiczna praktyka obejmująca wielokrotne powitanie słońca (na przykład Surya Namaskar). Kiedy już wydostaniesz ich z tamasowego załamania, możesz przenieść swoją uwagę na przeniesienie ich z radżasu w kierunku sattvy, być może z odwróceniami, po których następuje głęboka relaksacja (Savasana lub Pozycja trupa).
Kiedy dominuje guna radżasu, bardzo przydatne może być użycie ożywczej praktyki, aby „wypalić parę”. Później twoi uczniowie mogą zająć się praktykami regenerującymi lub medytacją, na które ich umysły mogły być wcześniej zbyt „zajęte”.
Tak więc zarówno ci, którzy przeważnie są tamasiczni, jak i ci, którzy są bardziej radżasowi, mają skłonność do mentalnego odnoszenia korzyści z tego rodzaju sekwencji ćwiczeń, które są powszechne na ogólnych zajęciach jogi. Większość ludzi czuje sattvic po praktyce, która stopniowo zwiększa swoją intensywność, a następnie zanika pod koniec.
Jedna uwaga: uczniowie, którzy osiągnęli stan wypalenia fizycznego i emocjonalnego lub wyczerpania życiowego, nawet jeśli ich stan jest radżasowy, mogą nie być zdolni do silnej praktyki jogi. Zamiast dawać im trening, musisz skupić się na bardziej uspokajających praktykach, być może przechodząc od jednej delikatnej pozy do drugiej. Lub skorzystaj z ćwiczeń z obrazami z przewodnikiem, takich jak Yoga Nidra, aby zająć ich zajęty umysł, jednocześnie nie obciążając zbyt mocno ich ciała.
Svadhyaya: Studiowanie umysłu
Joga uczy, że im więcej masz pewnych myśli lub ich rodzajów, tym większe jest prawdopodobieństwo, że będziesz je mieć w przyszłości. To są mentalne samskary ; jak rowki na błotnistej drodze, z czasem stają się głębsze. Współczesna nauka potwierdza prawdziwość tego starożytnego wglądu jogicznego dzięki nowemu zrozumieniu neuroplastyczności. Naukowcy rozumieją teraz, że im więcej myślisz lub robisz, tym silniejsze stają się ścieżki neuronowe, które łączą określone zaangażowane komórki mózgowe (neurony). Zatem im bardziej na przykład bijesz się emocjonalnie, tym większe jest prawdopodobieństwo, że będziesz to robić wielokrotnie.
Zanim jednak będziesz mógł zmienić wzór, musisz najpierw go wyraźnie zobaczyć. Ludzie często nie są w pełni świadomi powtarzających się myśli, które mogą osłabiać ich zdrowie i dobre samopoczucie, lub mogą nie zdawać sobie sprawy z tego, jak wszechobecne są. Dlatego częścią lekarstwa na jogę jest zachęcenie uczniów do świadomego dostrojenia się do ich wewnętrznego dialogu. Dobrym miejscem do rozpoczęcia takiej svadhyayi jest praktyka asan: Czy twoi uczniowie oceniają siebie, kiedy próbują pozować? Czy strach ogranicza ich przed próbami praktyk, takich jak stanie na rękach, na które ich ciała są gotowe? Czy wmawiają sobie, że nigdy nie będą dobrzy w jodze? Studenci, którzy mają takie myśli podczas praktyki, prawdopodobnie będą mieli podobne myśli w innym czasie i mogą one ograniczać ich życie.Nawyk samokształcenia, który pomagasz im kultywować na matach do jogi, może rozprzestrzenić się na szerszą świadomość nawyków umysłowych - pozwalając im na przykład zwiększyć precyzję pracy, którą wykonują z psychoterapeutą.
Chociaż medytacja nie zawsze jest możliwa dla ludzi z problemami psychologicznymi, to ostatecznie medytacja jest prawdopodobnie najpotężniejszym narzędziem jogicznym do badania umysłu, a na dłuższą metę często okazuje się najbardziej użytecznym narzędziem do radzenia sobie z problemami psychologicznymi. Ale próba nakłonienia ludzi, którzy są poważnie przygnębieni lub panikują do siedzenia i medytacji, może być prawie niemożliwa, a potencjalnie nawet przynieść efekt przeciwny do zamierzonego. Jednak im bardziej sattvic staną się od innych praktyk, tym bardziej prawdopodobne będzie, że ostatecznie z powodzeniem uporają się z praktyką siedzenia i czerpią z niej wiele korzyści.
Dr Timothy McCall jest internistą z dyplomem zarządu, redaktorem medycznym Yoga Journal i autorem nadchodzącej książki Yoga as Medicine: The Yogic Prescription for Health and Healing (Bantam Dell, lato 2007). Można go znaleźć w Internecie pod adresem www.DrMcCall.com.
