Niedawno jeden z moich uczniów jogi podszedł do mnie po zajęciach i zapytał: „Jak często ćwiczysz?”.
Z lekkim uśmiechem udzieliłem jej tej samej odpowiedzi, jaką zawsze udzielam na to pytanie: „Nie przegapiłem ani jednego dnia od około 33 lat”.
Wyglądała na nieco zaskoczoną. - Och, więc codziennie robisz asanę?
„Nie, ale ćwiczę” - odpowiedziałem.
Patanjali, autor Jogasutry, mówi nam w 12. wersecie, że głównym sposobem, w jaki możemy pracować nad doświadczeniem jogi - doświadczeniem „uspokojenia wahających się fal myśli” - jest abhyasa, czyli „praktyka”. " W następnym wersecie kontynuuje, aby zdefiniować abhjasę jako „wysiłek w kierunku ustabilizowania umysłu” lub, jak to ujmuje bardziej poetyckie tłumaczenie, „ciągłą walkę o ugruntowanie pozycji w stabilnym stanie Prawdziwego Ja”.
Kiedy mówimy, że praktykujemy jogę, większość z nas zwykle ma na myśli, że wykonujemy asany. Ale taki sposób patrzenia na praktykę daje tylko częściowy pogląd. Jeśli praktyka jogi, jak mówi Patanjali, oznacza wysiłek, aby utrzymać umysł w stanie równowagi, to jest to o wiele więcej niż zwykła walka o rozłożenie bioder lub postawienie obu stóp za głową.
W rzeczywistości może być wiele rodzajów ćwiczeń, nie tylko asany. Może istnieć praktyka sutr (studiowanie świętych tekstów), praktyka mantry (powtarzanie świętych zwrotów), praktyka pranajamy (praca z oddechem), praktyka medytacji, praktyka kirtan (śpiewanie w oddaniu) - w rzeczywistości mogą istnieć nieograniczone inne rodzaje praktyk, nawet zmieniające ćwiczenie pieluch i siekania marchewki. Praktyka oznacza ciągły wysiłek, aby uspokoić umysł 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, bez względu na to, co robisz. Celem praktyki jest przeniesienie umysłu do teraźniejszości.
Jeśli wykonujesz asanę i sprawdzasz osobę na macie obok, aby zobaczyć, czy jej pozycja jest lepsza od twojej, to nie starasz się utrzymać spokojnego umysłu - i nie jest to praktyka; to po prostu ćwiczenie. Jeśli jednak siekasz marchewki i zwracasz uwagę, jest to praktyka. Kiedy więc mówię, że od ponad 30 lat nie opuściłem ani jednego dnia praktyki, to dlatego, że od kiedy zacząłem jogę, wiedziałem, że nauka zwracania uwagi jest tym, czym jest joga. I oczywiście, jeśli podejdziemy do praktyki asan w ten sposób, może to nas zabrać od bahirangi, „zewnętrznych kończyn” ashtanga (ośmioodcinkowej) ścieżki jogi, do antarangi, „wewnętrznych kończyn”, których kulminacja w dharanie (koncentracja),dhyana(medytacja lub trwała koncentracja) i samadhi (ekstaza lub zjednoczona świadomość).
Trening umysłu poprzez asanę
Mając świeży pogląd Patanjalego na praktykę jogi, przyjrzyjmy się, jak zaawansowana postawa, taka jak Urdhva Kukkutasana (Upward Cock Pose), może prowadzić nas do dharany, dhjany i samadhi.
Wykonanie takiej postawy wymaga znacznie więcej niż siły i elastyczności. Z pewnością potrzebujesz elastycznych bioder, aby przejść do Padmasany (pozycja lotosu) w powietrzu, a zejście z kontrolą do Urdhva Kukkutasana ze statywu na statywie wymaga dużej siły brzucha, a także znacznej siły w ramionach, klatce piersiowej i ramionach. Ale poza dotyczy też umysłu. Urdhva Kukkutasana wymaga całej naszej uwagi. Oczywiście w każdej pozycji musimy się skoncentrować, aby zdobyć najdrobniejsze punkty. Ale ta postawa szczególnie wymaga od nas skupienia i świadomego kierowania praną (energią życiową). Taka postawa wymaga połączenia asany, czyli właściwej postawy; pranayama, czyli kontrola oddechu i energii; i pratyahara,skierowanie zmysłów do wewnątrz, jak również dharana i dhyana. Urdhva Kukkutasana jest żywym, oddychającym przykładem tego, jak praktyka asan może służyć jako pomoc w medytacji, ponieważ wymaga przejścia od wulgarnych fizycznych aspektów opanowania pozycji do bardziej subtelnych elementów treningu umysłu.
Aby pomóc ci wykorzystać praktykę Urdhva Kukkutasana do podróży ścieżką od asany do dhjany, wybrałem sekwencję czterech wstępnych pozycji, z których każda wymaga nieco więcej koncentracji i równowagi niż poprzednia. Te cztery pozycje to Gupta Padmasana (Hidden Lotus Pose), Urdhva Padmasana in Sarvangasana (Upward Lotus Pose in Shoulderstand), Sirsasana II (Headstand II, zwana także Tripod Headstand) oraz zmodyfikowana Urdhva Kukkutasana z głową na podłodze.
Aby przygotować się do pracy opisanej w tej kolumnie, radzę poświęcić co najmniej 20-30 minut na rozgrzewkę. Możesz to zrobić poprzez pozycje stojące lub Surya Namaskars (Powitanie Słońca) i inne sekwencje płynnych póz, ale cokolwiek wybierzesz na rozgrzewkę, powinno skutecznie ogrzewać Twoje ciało. Ujjayi Pranayama (Zwycięski Oddech), Mula Bandha (Unieruchomienie Korzeni) i Uddiyana Bandha (Unieruchomienie Brzucha) są potężnymi środkami wspomagającymi nasilanie ciepła w ciele; jeśli je znasz, warto z nich korzystać podczas całej praktyki. Jeśli nie, po prostu oddychaj w sposób zalecany przez nauczycieli.
Ponieważ umiejętność łatwego wykonywania Padmasany jest tak podstawowym wymogiem dla Urdhva Kukkutasany, możesz również chcieć uwzględnić pozycje z otwieraniem biodra w swoim przygotowaniu. W końcu Padmasana wymaga bardzo bliskiego pełnego zakresu ruchu od mięśni, które uwalniają się, aby umożliwić zewnętrzną rotację biodra. Baddha Konasana (Bound Angle Pose), Eka Pada Rajakapotasana (One-Legged King Pigeon Pose) i Ardha Baddha Padma Paschimottanasana (siedzący lotosowy łuk do przodu) to tylko kilka z wielu otwieraczy bioder, które możesz wybrać.
Otwórz zginacze bioder
Ale silna, łatwa Padmasana to tylko jeden krok w kierunku Urdhva Kukkutasany. Kiedy Padmasana stanie się łatwa, będziesz musiał również być w stanie całkowicie zgiąć staw biodrowy, aby móc włożyć kolana pod pachy, będąc w pełnym Lotusie.
Gupta Padmasana to doskonała pozycja do rozciągania zginaczy biodrowych, co z czasem ułatwia ich mocne kurczenie w Urdhva Kukkutasana. Poza tym, jeśli nie czujesz się w pełni komfortowo, trzymając pełną pozycję lotosu na macie, zobaczysz, że nawet dość bierna postawa, taka jak Gupta Padmasana, może wymagać znacznej koncentracji. Nauczenie się skupiania umysłu i używania oddechu do coraz głębszego uwalniania, nawet przy utrzymywaniu tej dość niewygodnej pozycji, pomoże wytrenować umysł do bardziej wymagających zadań, takich jak opuszczanie Urdhva Kukkutasany ze statywu na statywie.
Aby wejść do Gupta Padmasana, zacznij od przyjęcia zwykłej Padmasany. Usiądź na podłodze z nogami prosto przed siebie i wyprostowanym kręgosłupem. Podczas wydechu zegnij prawe kolano, obróć na zewnątrz prawe udo i obiema rękami obejmij prawą goleń. Obracając na zewnątrz prawe udo tak bardzo, jak to możliwe, pociągnij prawą piętę w kierunku lewej dolnej części brzucha, starając się umieścić prawą kostkę i górną część stopy jak najwyżej na lewym udzie. Zegnij piętę, aby wepchnąć stopę w brzuch tuż przy biodrze. Ponownie weź wdech, a przy następnym wydechu powtórz te czynności lewą nogą.
Gdy jesteś w Padmasanie, połóż ręce po obu stronach bioder. Pochylając się lekko do przodu i odpychając rękami, unieś pośladki i przeturlaj się nad kolanami. Twoja klatka piersiowa i brzuch będą teraz skierowane w stronę podłogi, a będziesz na rękach i kolanach z nogami wciąż w Lotus. Oddychając uważnie, powoli idź rękami do przodu, rozciągając przód ciała. Użyj ramion, aby podeprzeć ciężar, aż będziesz mógł sprowadzić cały tułów na ziemię. Aby dać zginaczom biodra czas na głębokie rozluźnienie, dobrym pomysłem jest utrzymanie tej pozycji przez dłuższy czas. Na początku Twoje maksimum może wynosić 10 oddechów. Ostatecznie może to zająć nawet 10 minut. Niezależnie od tego, jak długo zostaniesz, zrelaksuj się i skup się na oddychaniu. Używaj każdego wdechu, aby wdychać energię w miejsca, które wydają się ściśnięte,i używaj każdego wydechu, aby uwolnić napięcie i złagodzić dyskomfort.
Odwróć swój lotos
Teraz, gdy pracowałeś już nad otwieraniem zginaczy biodrowych w Lotusie, czas odwrócić pozę. Urdhva Padmasana w Sarvangasanie ma wiele zalet, ale głównym powodem używania tej postawy jako wstępu do Urdhva Kukkutasany jest umożliwienie ci ćwiczenia ustawiania nóg w pozycji lotosu bez używania rąk - i gdy jesteś do góry nogami .
Zacznij od położenia się na plecach z ramionami po bokach oraz połączonymi nogami i stopami. Weź pięć oddechów, aby uwolnić ciało. Następnie, podczas wdechu, unieś nogi w górę, unosząc biodra z podłogi, gdy nogi przesuwają się poza pion; podczas wydechu nadal zdejmuj stopy nad głową, aż dotkną podłogi. Trzymając ręce rozciągnięte wzdłuż podłogi za plecami, splecione dłonie. Pochylając się lekko w prawo, przyciągnij lewe ramię bliżej linii środkowej, a następnie pochyl się w lewo, aby podciągnąć prawe ramię pod spód. Wciśnij ramiona w podłogę i obróć na zewnątrz górne ramiona.
Aby chronić szyję, bardzo ważne jest, aby ciężar spoczywał na barkach, tyle głowy i ramionach, a nie na szyi. Kości kręgosłupa szyjnego (szyi) powinny być całkowicie odsunięte od podłogi, tak aby ktoś klęczący przy Tobie mógł wsunąć palce pod szyję, a ktoś klęczący na plecach mógł wsunąć palec pod szyję na całej drodze do tył twojej czaszki. Jeśli nie możesz tego osiągnąć, użyj jednego lub więcej mocnych koców złożonych, aby podeprzeć ramiona i ramiona: Ćwicz pozę z tułowiem ułożonym na kocu, tak aby podczas podnoszenia do pionu ramiona były bardzo blisko krawędzi i szyi i wystaje z niego głowa.
Gdy będziesz mieć pewność, że zabezpieczyłeś szyję, zwolnij klamrę dłoni i połóż je na plecach z palcami skierowanymi do góry. Podczas wdechu unieś jedną nogę na raz lub obie nogi na raz w górę do Sarvangasany. Wciśnij ramiona, ramiona i tył głowy i unieś kręgosłup, biodra, nogi i stopy prosto do sufitu.
Aby wejść do Padmasany, zacznij od zewnętrznego obrotu prawej nogi. Następnie, podczas wydechu, zegnij prawe kolano i przesuń prawą stopę i kostkę tak wysoko, jak tylko możesz, w górę lewego uda w kierunku biodra; możesz odnieść większy sukces, jeśli cofniesz lewą nogę lekko do tyłu. Gdy prawa stopa zbliży się do lewego uda, zegnij lewe biodro, tak aby udo wysunęło się do przodu i złapało stopę. Aby dostać się jak najdalej w Lotus, być może będziesz musiał trochę poruszyć, obracając lewe udo do środka i na zewnątrz oraz podnosząc prawą stopę w górę uda. Możesz nie wyglądać elegancko w tym procesie, ale Twoim celem jest stworzenie tak głębokiego lotosu do góry nogami, jak tylko możesz na podłodze.
Gdy już przytulisz prawą stopę tak daleko, jak to tylko możliwe, zrób wdech, aby wyprostować lewą nogę i prawe udo z powrotem w kierunku sufitu. Następnie, podczas wydechu, zacznij przesuwać lewą nogę w Lotus.
Kiedy po raz pierwszy spróbujesz wejść do Lotus w pozycji Shoulderstand, być może będziesz musiał zwolnić jedną rękę z pleców, aby pomóc Ci ustawić stopy w odpowiedniej pozycji. (Jeśli to zrobisz, bardzo uważaj, aby nie wykręcić szyi ani nie upaść na nią.) Używanie rąk jest w porządku, ale postaraj się odzwyczaić od tego jak najszybciej. Pamiętaj, że nie będziesz mógł z nich korzystać, gdy będziesz na statywie.
Kiedy twoje nogi są w Lotus, upewnij się, że nadal trzymasz się ziemi przez ramiona, ramiona i tył głowy; wydłużenie kręgosłupa; i unosząc biodra w kierunku sufitu. Następnie ustaw uda równolegle do podłogi i wyciągnij rękę, poruszając po jednym ramieniu, aby podeprzeć kolana rękami. Jeśli ciężar twoich bioder nie jest wystarczająco daleko w kierunku twojej głowy, będziesz miał tendencję do przewracania się na plecy. Kiedy jesteś prawidłowo ustawiony, powinieneś być w stanie całkowicie zwolnić ciężar nóg na wyprostowane ramiona, a pozycja będzie prawie bez wysiłku.
Skupiając uwagę na oddychaniu, spójrz w swoje serce i utrzymaj tę pozę przez pięć do dziesięciu oddechów. Następnie połóż ręce na plecach i rozwiń nogi, aby podnieść się z powrotem do pełnego Stania na Ramię przed powtórzeniem odwróconego Lotosu, tym razem wprowadzając najpierw lewą nogę. Przytrzymaj przez pięć do dziesięciu oddechów, a następnie zakończ, wracając do Stania na ramionach, opuszczając stopy z powrotem na podłogę nad głową, opuszczając ręce na podłogę i powoli staczając się na plecy.
Zbuduj swoją bazę
Teraz, gdy przećwiczyłeś już większość pracy, której będziesz potrzebować w zakresie bioder i nóg w Urdhva Kukkutasana, skieruj swoją uwagę na Sirsasana II, abyś mógł ćwiczyć niezbędną pracę górnej części ciała. Ta odmiana Headstand jest właściwie nieco łatwiejsza do zrównoważenia niż Sirsasana I, w której dłonie są splecione z tyłu głowy. W związku z tym początkujący uczniowie, którzy nie mają siły szyi, aby prawidłowo wykonać podstawową postawę na głowie, często zamiast tego zaczną od tej pozycji. Zdecydowanie ostrzegam przed takim podejściem. W Sirsasanie II na głowie jest nieco większy ciężar niż w Sirsasanie I, więc w rzeczywistości musisz mieć dobrą siłę i ustawienie szyi, aby bezpiecznie ćwiczyć statyw na statywie. O ile nie możesz wykonywać Sirsasana I pewnie na środku pokoju bez chybotania się lub upadku, nie powinieneś próbować Sirsasana II.
Rozpocznij na rękach i kolanach. Połóż dłonie na podłodze mniej więcej na szerokość ramion, a następnie połóż głowę na podłodze, tak aby czubek głowy i środki dłoni tworzyły trójkąt równoboczny. Twoje przedramiona powinny być prostopadłe do podłogi, a ramiona równolegle do podłogi, a łokcie powinny znajdować się bezpośrednio nad nadgarstkami, nie rozchylone na boki.
Następnie wsuń palce u nóg, unieś kolana z podłogi i chodź na palcach w kierunku łokci. Dopóki ścięgna podkolanowe nie są napięte, będziesz w stanie cofnąć biodra nieco poza pionową linię głowy i ramion. W tym momencie, zamiast walczyć z grawitacją i zmagać się z siłą nóg w powietrzu, możesz zrównoważyć, aby niemal bez wysiłku podnieść palce z podłogi. Kiedy czujesz tę lekkość i swobodę, nierzadko zdarza się, że jesteś trochę nadmiernie entuzjastyczny, więc uważaj, aby nie cofać bioder zbyt daleko, pozwalając nogom latać w górę i przewracać się. Zamiast tego poćwicz stawianie stóp zaledwie kilka cali nad ziemią. Następnie, powoli i kontrolując, podnieś nogi do pionu, tak aby kostki, kolana, biodra, ramiona i czubek głowy tworzyły linię pionu.Jeśli będziesz poruszać się powoli i uważnie, zauważysz, że waga przesuwa się coraz bardziej w kierunku pleców, gdy nogi się podnoszą, co wymaga przesunięcia bioder z przeciwwagą z powrotem na linię pionu.
Kiedy już wstaniesz, upewnij się, że Twoja waga nie opadnie. Zamiast tego, mocno ugnij podstawę, kładąc znaczną część ciężaru na dłoniach, ale jednocześnie mocno dociskając czubek głowy do podłogi. Jednocześnie wydłuż resztę ciała do góry: pociągnij łopatki w kierunku bioder, unieś biodra do góry i popchnij nogi i stopy w kierunku sufitu. Upewnij się, że łokcie nie są rozchylone na boki; Aby to zrobić, prawdopodobnie będziesz musiał świadomie narysować je w kierunku linii środkowej, ale nie przesuwaj ich poza punkt, w którym ramiona są równoległe do siebie. Kontynuując skupianie uwagi na oddychaniu, spójrz na podłogę i utrzymaj pozycję przez pięć do dziesięciu oddechów.
Jeśli nadal czujesz się silny, możesz przejść z tej pozy bezpośrednio do Urdhva Kukkutasana. Ale jeśli czujesz ucisk na szyi lub w ogóle jesteś chwiejny, zejdź i odpocznij w Balasanie (Pozycja Dziecka). Aby wyjść z Sirsasany II, po prostu odwróć kroki, które wcześniej w niej robiłeś, ponownie polegając na przeciwwadze i subtelnej kontroli, a nie na surowej sile mięśni. Kiedy poczujesz się wystarczająco wypoczęty i wypoczęty, ponownie podejdź do statywu na statywie.
Zbierz swoją energię
Aby przejść ze statywu na statywie do Urdhva Kukkutasana, najpierw ułóż nogi w pozycji lotosu, tak jak w przypadku stania na ramieniu. Miejmy nadzieję, że ćwiczyłeś tę czynność na tyle, że jest to teraz dla ciebie dość łatwe.
Gdy znajdziesz się w Padmasanie, podciągnij kolana do sufitu. Następnie upewnij się, że twoja baza jest zdrowa. Przeciągnij dłonie i głowę i pracuj, aby łokcie trzymały się bezpośrednio nad nadgarstkami; w tym samym czasie oderwij się od tych czynności, unosząc biodra i wydłużając kręgosłup. Użyj Mula Bandha i Uddiyana Bandha, aby ustabilizować rdzeń ciała; jeśli nie jesteś zaznajomiony z tymi praktykami, wyciągnij kość ogonową długą, a dolną część brzucha lekko z powrotem w kierunku kręgosłupa, aby osiągnąć podobną stabilizację.
Następnie powoli i kontrolując, mocno angażując rdzeń, ugnij biodra, przyciągając nogi Lotosem w kierunku tułowia i kierując kolana w stronę pach. Aby dostać się tam kolanami, musisz obrócić kręgosłup, ale im głębiej możesz się zgiąć, zachowując kręgosłup wydłużony i prostopadły do podłogi, a biodra bezpośrednio nad ramionami, tym łatwiej będzie ci rysować kolana głęboko w pachy (lub przynajmniej wyżej na grzbietach ramion). Po wylądowaniu kolanami na ramionach możesz być w stanie ześlizgnąć się lub przesunąć kolanami bardziej w górę w kierunku pach.
Weź dwa do pięciu oddechów w tej pozycji, aby skupić swoją uwagę i zebrać energię. Przeciągnij łopatki w dół pleców, odepchnij łokcie od siebie, jednocześnie ściskając je do wewnątrz i przetrzyj dłonie. W tym samym czasie użyj siły bioder i tułowia, aby skierować kolana w stronę pach. Te działania są kluczowe dla podniesienia głowy z ziemi i wejścia w pełną Urdhva Kukkutasana.
Start!
Nie ma wątpliwości, że podniesienie się do Urdhva Kukkutasana wymaga siły. Jednak większość praktykujących może rozwinąć tę siłę, jeśli praktykuje zgodnie z zaleceniami Patańdżalego: systematycznie, przez długi czas iz poświęceniem. Poza tym wymaga mniej siły, niż myśli wielu praktykujących. Klucz tkwi w wytrwałym wysiłku, determinacji, skupieniu - oraz odrobinie odwagi i równoważenia.
Aby się podnieść, kontynuuj mocno wszystkie działania pozy. Następnie jednym odważnym ruchem przyspiesz wszystkie swoje wysiłki i opuść lekko pośladki w kierunku podłogi. Niech pęd tego ruchu pomoże ci pociągnąć łopatki w dół pleców, unieść mostek do przodu i do góry, podnieść głowę z podłogi, wyprostować kręgosłup i wyprostować ramiona. Kiedy spróbujesz tego po raz pierwszy, możesz mieć chwile, kiedy masz pewność, że upadniesz do tyłu lub do przodu. I możesz przewrócić się kilka razy - na szczęście nie jest to duży upadek - dopóki nie opanujesz tego i nie znajdziesz rytmu równoważenia, który pozwoli Ci się podnieść. Kiedy w końcu to zrobisz, przekonasz się, że możesz wepchnąć kolana jeszcze głębiej pod pachy, a pozycja będzie coraz bardziej odczuwalna, jakby się podpierała.
Przytrzymaj Urdhva Kukkutasanę przez tyle oddechów, ile to możliwe, trzymając wzrok prosto przed sobą. Aby wyjść z postawy, możesz zgiąć łokcie i opuścić pośladki na podłogę, ale tradycyjną metodą jest delikatne i kontrolowane opuszczanie czubka głowy na podłogę, a następnie rozplątanie nóg i uniesienie ich do tyłu w Sirsasana II. Jeśli poczujesz się wystarczająco silny, możesz wrócić do Urdhva Kukkutasana z lewą nogą poruszającą się najpierw w Lotus; jeśli nie, zrób to w ten sposób następnym razem, gdy będziesz ćwiczyć pozę.
Od asany do medytacji
Kiedy w końcu opuścisz podłogę z Urdhva Kukkutasana lub Sirsasana II i spędzisz kilka chwil w Balasanie, wejdź do Padmasany. Zamknij oczy i zwróć uwagę na oddech. Ponieważ prawdopodobnie ciężko pracowałeś, aby opanować Urdhva Kukkutasana, wymagającą postawę, twój oddech i tętno będą najprawdopodobniej nieco podwyższone. Niezależnie od tego, czy używasz oddychania Ujjayi, czy nie, stopniowo pozwól, aby oddech stał się wolniejszy, płynniejszy i cichszy, aż tętno wróci do normy.
Obserwując swój oddech, przekonaj się, czy choć przez chwilę możesz doświadczyć przebłysku ścieżki, która zaprowadzi cię do stanu hiperświadomości znanego jako samjama. Samyama jest wyjaśniona w pierwszych wersetach rozdziału III Sutry jako ciągła praktyka trzech najbardziej wewnętrznych części jogi: dharana, dhyana i samadhi. Każda kończyna jest etapem w stopniowym procesie samjamy. Kiedy możemy skierować nasz umysł na określony obiekt, skupiając go na przedmiocie (dharana); trzymaj go tam przez długi czas bez rozpraszania się (dhyana); a potem oddziel materialny aspekt obiektu od esencji samego obiektu, zachowując samą esencję w umyśle (samadhi), to jest samjama. Mówi się, że poprzez samjamę doświadczamy prajnaloki, „blask mądrości”, co oznacza, że poznajemy prawdę o przedmiocie, na którym praktykujemy samjamę.
Dla większości z nas sukces w wejściu do Urdhva Kukkutasana wymaga przynajmniej kilku chwil tego rodzaju skupienia. Bez tego po prostu nie możemy wykonać tej pozy. Takie pozy dają nam szansę na ćwiczenie tego stopnia zaangażowania i koncentracji. Mogą również przygotować nas do bardziej zaawansowanych poziomów studiowania jogi, w których przedmiotem naszej medytacji nie jest pozy, ale raczej brahman, Absolutna Boska Świadomość. W ten sposób klasyczna metodologia ashtangi może nas poprowadzić od asany do pranajamy i pratyahary, a następnie do dharany, dhyana i samadhi. I pomyśleć, że wszystko może zacząć się od nauczenia się, jak łączyć duże palce w Tadasana (pozycja górska) podczas pierwszej klasy asan!
Beryl Bender Birch uczy jogi od 30 lat i jest autorką Power Yoga i Beyond Power Yoga . Kiedy nie uczy, uwielbia trenować i ścigać się ze swoją drużyną husky syberyjskich.
