Jestem latynoską. Jestem weganinem. A nauczanie jogi to moja kariera i styl życia na pełen etat. Jestem anomalią mojej kultury, ale w pełni to akceptuję - jestem wyjątkowym sobą!
Jak wyjaśniłem kulturę jogi mojej społeczności łacińskiej
Trudno było przekonać moją rodzinę i społeczność, że wybór jogi jako stylu życia i zawodu w pełnym wymiarze godzin był mądrym posunięciem; zarówno finansowo, jak i duchowo. Ale kiedy zobaczyli mój profesjonalizm, sukces i samowystarczalność, zaczęli też traktować to poważnie.
Ogólnie rzecz biorąc, Latynosi kochają swoją religię, a kościół jest ich duchowym miejscem Boga. Joga oczywiście uczy, że Bóg nie jest fizycznym miejscem, ale jest wszechprzenikający. Nic więc dziwnego, że miałem kilka konfrontacji z ludźmi, którzy twierdzili, że joga jest „dziełem diabła”. Nie próbowałem ich przekonać, że jest inaczej. Po prostu powiedziałem, że joga nie jest religią i może pomóc im być zdrowszymi i szczęśliwszymi. Większość zareagowała osądzającym niedowierzaniem.
Moja najbliższa rodzina i przyjaciele nie są jednak zbyt religijni. Jako dziecko nigdy nie chodziłem do kościoła ani świątyni i osobiście zawsze miałem trudności z uwierzeniem w Boga jako nastolatka. Kiedy po raz pierwszy zacząłem jogę, moja mata stała się moim duchowym miejscem i przez lata nauczyłem się, że moje miejsce Boga wcale nie jest miejscem, ale leży we mnie.
Niezależnie od tego, absolutnie uwielbiam być Latynosem. Uwielbiam naszą kulturę z jej muzyką, tańcem, pasją i skupieniem się na rodzinie. Jedną z części, której nie kocham, jest jedzenie - głównie dlatego, że jest tak kierowane przez zwierzęta. Pomiędzy kubańskimi „Caja China” a argentyńskimi asadami, jestem całkowicie wyczerpany. Dorastając czuł się tak, jakby jedzenie nie było jedzeniem bez udziału jakiegoś zwierzęcia. Kiedy zapytałem „dlaczego to jemy?”, Głównym wyrzuconym zwrotem było „ eso es lo que se come ”, czyli „to właśnie jemy”. Nikt nie zastanawiał się, co i dlaczego to jedli.
Zobacz także 10 mitów na temat joginów
Dlaczego zdecydowałem się zostać weganinem
Byłem wegetarianinem przez siedem lat, zanim zostałem weganinem w 2013 roku. Widziałem, jak moja decyzja o jedzeniu mięsa i nabiału wsparła brutalny akt przemocy wobec zwierząt i moje sumienie nie mogło już z tym żyć. Musiałam przyznać, że moje nawyki były w pełni samolubne (3-sekundowa przyjemność ze smaku na języku). Poza tym moje przyzwyczajenia można by zmienić, gdybym miał ochotę je zmienić. To była dla mnie decyzja etyczna i wzmacniająca.
Ponadto wspaniałym efektem ubocznym zostania weganinem było to, że straciłem na wadze, a moje ciało stało się zdrowsze. Mam teraz więcej energii i lepsze trawienie - sytuacja, w której wszyscy wygrywają.
Zobacz także 21-dniowe wyzwanie wegańskie
Wyzwania, przed którymi stanąłem jako niezrozumiany weganin
Moje nietradycyjne wybory kulturowe utrudniły mojej rodzinie i przyjaciołom zrozumienie mnie. Chociaż wielu akceptuje mnie takim, jakim jestem, ich brak wiedzy na temat weganizmu stworzył po drodze zabawne wyzwania.
Podobnie jak za pierwszym razem, gdy mój mąż (również weganin) i ja jedliśmy w domu rodziców po zmianie, moja mama położyła pełny blok zwykłego tofu na talerzu pośrodku stołu. Zapytałem ją: „Co to jest?” "Tofu!" - powiedziała z dumą, myśląc, że tofu jedzono jak ser - tak jak jest, zamiast z przyprawami i sosami. Wszyscy miło się pośmialiśmy.
Kiedy idę z rodziną do restauracji, rozmowa szybko zamienia się w: „Więc co zamierzasz zjeść Rinę?” Zwykle mówię im, żeby się nie martwili, że to wymyślę. Niestety, martwią się i zadają mi wiele pytań, aby upewnić się, że jestem objęty ochroną. Chociaż doceniam ich troskę, może to stworzyć stresujące środowisko. (Muszę kochać rodziny łacińskie.) Wyjście z nimi na kolację ma teraz zupełnie nowy smak, ponieważ muszę upewnić się, że możemy nawiązać więzi w innych sprawach poza naszymi wyborami żywieniowymi.
A potem są święta. Rodzina ze strony taty to Argentyńczycy i Żydzi, a na tradycyjne święta jeździmy na obiad do domu cioci. Poproszono mnie o wcześniejszy telefon i wyjaśnienie, co mogę zjeść. Dałem jej kilka wskazówek, ale coś zgubiło się w tłumaczeniu i utknąłem tylko z ziemniakami, ponieważ warzywa były zrobione z masłem. Po kilku podobnych doświadczeniach z wizytami u rodziny i przyjaciół nauczyłem się upewniać się, że jem przed każdą kolacją.
Podróżowanie jako weganin też jest trudne, zwłaszcza gdy odwiedzam Amerykę Środkową i Południową, gdzie wybór jest ograniczony. Mój ulubiony komentarz, kiedy mówię, że nie jem mięsa, brzmi: „A co z rybami?” Śmieję się do siebie i tłumaczę, że nie jem niczego, co ma oczy lub pochodzi od czegoś, co ma oczy. Zwykle mają dodatkowe pytanie: „ale dlaczego miałbyś to sobie zrobić?” Dlatego zwykle podróżuję z przekąskami i alternatywami wegańskimi. Jednak cieszę się, że w tych rejonach pojawia się więcej wegańskich restauracji.
Te decyzje dotyczące stylu życia pozwoliły mi podążać ścieżką samorealizacji. Moje przekonanie sprawia, że jestem skupiony. Obejmuję moje silne, latynoskie korzenie kulturowe, a także moje korzenie jako współczującej, świadomej istoty. Łączę te dwa elementy, prowadząc zajęcia z jogi hiszpańskiej i szkolenia nauczycieli w społecznościach łacińskich, aby pokazać, że możemy łączyć się na głębszych podstawach i dzielić więź, która może wykraczać poza to, co jest na naszych talerzach.
Zobacz także pytania i odpowiedzi z dwujęzyczną nauczycielką jogi Riną Jakubowicz
4 wskazówki dotyczące posiadania weganizmu
1. Jedz i jedz.
Posiadanie weganizmu oznacza, że nie musisz nikomu go posiadać. Twoja akcja wystarczy. Nie głoście tego innym. Jeśli zadają ci pytania, podaj tylko minimalne informacje i pozwól im samodzielnie zbadać więcej. Po prostu zasugeruj kilka filmów do obejrzenia, a dowiedzą się, dlaczego zostałeś weganinem ( Cowspiracy , Earthlings , Vegucateditp.). Weganie już mają złą reputację od wściekłych wegan narzucających swoje „wyższe” przekonania nie-weganom. Ci weganie wcale nie zachowują się weganami, ponieważ są agresywni w stosunku do ludzi, którzy jedzą inaczej niż oni. My, szczęśliwi i przyjaźni weganie, musimy pokazać, że nie wszyscy weganie są szalonymi, upartymi, irytującymi zjadaczami. W przeciwnym razie nie będziemy już zapraszani na posiłki. Jako jogini żyjemy i pozwalamy żyć - jemy i pozwalamy jeść. Jeśli potrafisz przyjąć tę filozofię, pokażesz swój rozwój, a Twój przykład może bardziej zaintrygować weganizmem.
2. Planuj z wyprzedzeniem.
Sprawdź menu przed pójściem do restauracji z nie-weganami, aby zobaczyć, co możesz zjeść. Jak już wiesz, twoje wybory będą niewielkie, ale wykorzystaj je najlepiej. Zadzwoń do restauracji z wyprzedzeniem i zapytaj, czy jest specjalne menu wegańskie lub opcje, których nie brałeś pod uwagę w menu. W ten sposób, gdy przychodzi do ciebie kelner, jesteś gotowy i nie twórz z tego powodu męki. Z mojego doświadczenia wynika, że jest to moment, w którym rodzina mówi: „Och! Co będziesz jadł? ” i dodawać własne uparte komentarze. W ten sposób pokonasz ich na pięść - oczywiście bez użycia przemocy. Jeśli w restauracji nie ma nic do jedzenia, zjedz przed pójściem do restauracji i zaangażuj się w dobrą rozmowę, aby pozostać w kontakcie.
Zobacz także Wegańskie Ciasto Czekoladowo-Awokado-Buraczkowe Gorzkie
3. Nie łam.
Jeśli musisz przełamać weganizm, rób to świadomie i nie bez powodu. Nie pozwól, aby presja rówieśników lub rodziny wpłynęła na Ciebie. Chęć przerwy, ponieważ chcę zjeść coś smacznego, nie jest już częścią mojego słownictwa. Niektóre uzasadnione powody mogą obejmować podróże, zdrowie, a czasami nieznajomość rzeczywistych składników. Zdobądź informacje i trzymaj się swojej prawdy!
4. Bądź poinformowany.
Zrozum bardziej ukryte aspekty bycia weganami, takie jak ubranie, pościel, miód, foteliki samochodowe, olej palmowy itp. Kiedy już zauważysz, że coś jest nie wegańskie, wstań, upuść to i znajdź wegańską alternatywę. W dzisiejszych czasach, my, wegan, mamy o wiele więcej możliwości. Bądźmy nadal częścią leku, a nie przyczyny!
Zobacz też P + O: Jestem zainteresowany przyjęciem diety wegańskiej. Gdzie mam zacząć?
O naszym ekspercie
