Nauczanie od podstaw

Opisując cechy asany za pomocą przymiotników „sthira” i „sukha”, Patanjali bardzo umiejętnie posługuje się językiem. Sthira oznacza stały i czujny - aby wcielić się w sthirę, pozycja musi być silna i aktywna. Sukha oznacza wygodę i lekkość - aby wyrazić sukhę, pozycja musi być radosna i miękka. Te uzupełniające się bieguny - lub współistotne elementy Yin i Yang - uczą nas mądrości równowagi. Znajdując równowagę, odnajdujemy wewnętrzną harmonię, zarówno w naszej praktyce, jak iw życiu.

Jako nauczyciele musimy pomóc naszym uczniom znaleźć równowagę w ich praktyce. Nasze instrukcje powinny pomóc im w eksploracji zarówno sthiry, jak i sukha. W praktyce powinniśmy zacząć od nauczania sthiry jako formy połączenia z ziemią, a następnie przejść do sukha jako formy beztroskiej eksploracji i ekspansji. W ten sposób możemy uczyć od podstaw.

Przejawianie stałości (sthira) wymaga połączenia z ziemią pod nami, która jest naszą ziemią, naszym wsparciem. Niezależnie od tego, czy nasza podstawa składa się z dziesięciu palców u nóg, jednej stopy, jednej czy obu rąk, musimy kultywować energię poprzez tę podstawę. Bycie uważnym na nasze korzenie wymaga specjalnej formy czujności. Nasze instrukcje powinny zaczynać się od pomocy uczniom w kultywowaniu tej czujności u podstawy pozy. Pokażę tę formę instrukcji dla Tadasany, niebieski nadruk dla wszystkich innych pozycji stojących. Zasady Tadasany można łatwo dostosować do każdej pozycji stojącej, której chcesz uczyć.

We wszystkich pozycjach stojących stabilność pochodzi z zakorzenienia stóp ze wszystkich stron, jak kołki namiotu. Musimy nauczyć uczniów z wysokimi łukami, aby zwracali szczególną uwagę na uziemienie wewnętrznych stóp i pokazać uczniom z opadniętymi łukami, aby odsuwali kostki od siebie.

Po ukorzenieniu stóp, podnosimy się, przypominając uczniom, aby podciągnęli rzepki do góry, wewnętrzną górną część ud do tyłu i do tyłu oraz zewnętrzną część kolan do tyłu. Pozwala to uczniom zauważyć, czy ich ciężar jest równomiernie rozłożony na prawą i lewą nogę, przednią i tylną część stopy oraz wewnętrzną i zewnętrzną część ud.

Następnie powinniśmy przypomnieć naszym uczniom, aby dostosowali miednicę, tak aby ciężar bioder znajdował się powyżej kolan i kostek. To często wymaga od nich lekkiego cofnięcia ciężaru, aby czubek kości ogonowej był skierowany w dół. W tym ustawieniu kość ogonowa nie jest schowana ani uniesiona, ale po prostu skierowana w dół między przednimi piętami. Osoby z płaskimi kolcami lędźwiowymi będą musiały pozwolić kości ogonowej na lekkie cofnięcie się, odsuwając się od chowania, podczas gdy osoby z nadmiernie wygiętymi plecami będą musiały zachęcić kość ogonową do lekkiego wciągnięcia.

Następnie powinniśmy poinstruować naszych uczniów, aby wydłużyli boczną talię, podnieśli górną część mostka i rozluźnili ramiona w dół z tyłu, ustawiając je na biodrach i kostkach. Powinni podnieść głowę nad ramiona, ustawiając brodę w tej samej płaszczyźnie co czoło. Na koniec powinny rozluźnić szczękę, pozwalając językowi swobodnie unosić się w ustach, a oczom zmiękczyć.

Kiedy nasi uczniowie osiągną stabilność, inne cechy czujności i komfortu stają się dostępne. Są teraz gotowi, aby przyłożyć ręce do pozycji Namaste i zastanowić się nad swoją motywacją przed rozpoczęciem praktyki.

Zachęć swoich uczniów, aby postrzegali tę ugruntowaną bazę jako swoją bazę domową, podstawę, na której mogą tworzyć, badać, a czasami rozszerzać. Stamtąd mogą nawigować do miejsca spokojnego lub sukha. Tak jak wytrwałość wymaga i rozwija czujność, tak wygoda pociąga za sobą pozostanie lekkim, nieobciążonym i zainteresowanym odkrywaniem. Ucząc tej cechy, zachęcamy do zrównoważonej równowagi, zamiast narzucać sztywne zasady dostosowania. Pomaga to uczniom rozwinąć naturalny szacunek do swojego ciała i siebie, jednocześnie zachęcając ich do pełnego zamieszkiwania ich ciał. Mogą wtedy nauczyć się odchodzić od wydawania poleceń swoim ciałom podczas wykonywania pozycji i zamiast tego tchnąć w nie życie od wewnątrz.

Mając sthira i sukha jako punkty na naszym kompasie, możemy organizować nasze nauczanie i pomagać naszym uczniom w odkrywaniu ich miejsc ograniczeń i wyzwolenia w każdej pozie. W rezultacie, niezależnie od indywidualnych zdolności twoich uczniów, ich praktyka może skupiać się na świętowaniu i orzeźwianiu.

Na głębszym poziomie sposób, w jaki praktykujemy i uczymy pozycji jogi, odzwierciedla sposób, w jaki przeżywamy resztę naszego życia. Kiedy zastanawiamy się nad naszą praktyką i naszym nauczaniem, możemy użyć jogi jako narzędzia do rozwijania lepszego wglądu w siebie i otaczający nas świat. Sthira i sukha mogą wtedy stać się nie tylko narzędziami do nauczania lub rozumienia jogi, ale także zasadami, które pomagają kierować naszym stylem życia.

Sarah Powers łączy wgląd w jogę i buddyzm w swojej praktyce i nauczaniu. Mieszka w Marin w Kalifornii, gdzie w domu uczy córkę i prowadzi zajęcia. Więcej informacji można znaleźć na stronie www.sarahpowers.com.

Zalecane

Spodnie Top Yoga
Medytacja z wolnymi rękami
P + O: Dlaczego otwieracze bioder są dla mnie tak dobre?